Στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος! (music video)

Της Δικαίας Μαραβέλια

Μέχρι τώρα θυμόμουν τα μωρά να περνάνε την περίοδο που ό,τι και τους έλεγες, αυτά απαντούσαν: όχι, δεν θέλω, άσε με.

Η άρνηση σε όλο το παιδικό της μεγαλείο.

Έλα σου όμως, που εμείς οι μεγάλοι το κάνουμε πιο ασυναίσθητα κι από τα νήπια.

Καιρό τώρα είχα στρογγυλοκαθίσει πάνω σε ένα "δεν" χωρίς να λέω να το κουνήσω από κει.

Τη χειμερινή περίοδο το "δεν" το προσέχω σαν τα μάτια μου, το έχω δίπλα στο τζάκι για να αισθάνεται όμορφα οικεία και ζεστά, πάνω από όλα. Όταν το βγάζω έξω τού φοράω κασκόλ, να μη μου αρρωστήσει.

Το στηρίζω τόσο καλά στις προτάσεις μου, που πάντα έχει την πρώτη θέση και κανείς δεν μπορεί να το αντικρούσει. Δεν έχει βρεθεί ακόμα το κατάλληλο επιχείρημα που θα είναι σε θέση να το καθαιρέσει.

Το καλοκαίρι είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.

Με το φόβο μη μου πάθει ηλίαση το έχω πάντα υπό σκιά, με μπόλικο αντηλιακό, να το προστατεύει από τις επικίνδυνες ακτίνες.

Το ενυδατώνω εναλλάξ με δροσερό νερό και κρύο τσάι. Για τέτοια περιποίηση μιλάμε.

Η αλήθεια είναι πως έχει τόσο αναπαυτική πολυθρόνα, που δεν μου κάνει κέφι να την αποχωριστώ.

Άσε που έχω βρει την ησυχία μου.

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο εποχές, με ταλαιπωρούσαν πάντα οι ανοιξιάτικες αλλεργίες.

Με τις πρώτες μέρες της άνοιξης, τότε που η φύση γέμιζε χρώματα, που ο ουρανός γινόταν πιο γαλανός, τότε που οι υπέροχες μυρωδιές των φυτών γαργαλούν τα ρουθούνια μας, εγώ υποφέρω με το "δεν".

Ένα όμορφο πρωινό, εγώ και το "δεν" μου πίναμε τον καφέ μας στο μπαλκόνι του σπιτιού.

Στη δεύτερη απολαυστική ρουφηξιά, ένα δυνατό φτάρνισμα, τάραξε την αρμονία μας.

Το "δεν" μου ξαφνικά κρύωσε!

Το πρώτο και το τελευταίο γράμμα που το κρατούσαν ασφαλές, παρασύρθηκαν από το απρόβλεπτο φτάρνισμα και ένα "ε" απόμεινε να κοιτάει σαν χαμένο.

Από την ταραχή έριξα τον καφέ και ζεμάτισα τα χέρια μου.

Όμως αυτό που με τάραξε πιο πολύ ήταν που η πολυθρόνα μου δεν ήταν πια τόσο αναπαυτική. Τώρα καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα!

Η γύμνια του "δεν" άλλαξε τα δεδομένα μου, τις συνήθειες μου. Μέσα σε ένα λεπτό άλλαξε τη ζωή μου.

Το δεν θέλω, έγινε "ναι, θέλω!". Αμέσως ακολούθησε και το "μπορώ".

Είδα τα πράγματα διαφορετικά, είδα τη ζωή μου που είχε ομορφιές κι εγώ απογόρευα κατά κάποιον τρόπο από τον εαυτό μου να τις γευτεί.

Έμενε τώρα να στηρίξω το "ε" μου.

Τι να βάλει κανείς δίπλα του; Πώς να εμπλουτίσεις μια πρόταση με ένα ασήμαντο γραμματάκι, πέμπτο στη σειρά του αλφαβήτου, μου λες;

Με ένα θαυμαστικό του έδινα περισσότερο κύρος: ε!

Με το κόμμα πλάι, έδινα μια χείρα βοηθείας στους ενδοιασμούς μου: ε,

Το ερωτηματικό το ερωτεύτηκα γιατί πετούσα το μπαλάκι στον συνομιλητή μου, βγάζοντάς με από τη δύσκολη θέση: ε;

Πάντως δίπλα στο "δεν" μπήκε τέλεια. Ίσως μια άνω τελεία, προς το παρόν.

Από 'δω και στο εξής θα κάνω ζωή τις φράσεις μου.

Τί κι αν αρχίζουν με ένα μικρούλι "ε";

Ε;

* Χ.- *

Πηγή : eyedoll.gr