Πάμε στου Άδωνι για καφέ;;;...(music video)

Γράφει η Kassandra
Σ΄ ένα μηχάνημα μπροστά πολλές ώρες...Με τον χρόνο να σταματά και το ερώτημα να έρχεται...
"Τι κάνω εδώ;;;..."
Με την απάντηση να έρχεται κι αυτή!... Γνωστή...
"Τίποτα..."
Απλώς τριγυρίζω!... Κάνω τον κύκλο της οθόνης ξανά και ξανά, σαν να κάνω τον κύκλο της γης... Μόνο που ο κύκλος της γης μπορεί να τελειώσει στην οθόνη, αλλά τελειώνει πάντα χωρίς εμένα!... Συνηθισμένο να μην δίνουμε ποτέ τις απαντήσεις που δε θέλουμε και να ξαναγυρνάμε στην ίδια ερώτηση, σαν να μην την απαντήσαμε ποτέ...
"Τι κάνω εδώ;;;..."
Αγνόησέ το!... Δεν ρώτησα ποτέ, γιατί δεν θέλω να απαντήσω!..
Μετά από πολλούς κύκλους αποδέχτηκα πως η οθόνη είναι σκληρή, αδιάφορη, βλαβερά λαμπερή, ουδέτερη και απούσα...
Αποφάσισα όμως και πως την δέχομαι έτσι, σαν αναπόσπαστο μέρος του διαδικτυακού ταξιδιού και των εντυπωσιακών ιστότοπων...
Τη μαγεία την πληρώνεις με ερωτήματα που ξεχνάς, και με απαντήσεις που δε δίνεις!...
Ο ιστός καταπίνει συχνά τις ανάγκες, τις καταβροχθίζει και τις λιώνει στα διαδικτυακά του υγρά, πριν ακόμα αφομοιωθούν...
Ο ιστός είναι ο παγκόσμιος σύντροφος που τον μοιράζεσαι με εκατομμύρια άλλους ανθρώπους σαν εσένα, χωρίς ποτέ να του κάνεις σκηνή ζηλοτυπίας...
Και γιατί άλλωστε?...
Αν έλειπε η κοσμοσυρροή, ούτε κι εσύ θα είχες πάρε δώσε με τον ιστό...
Θα παρέμενε ο κανταδόρος της καθημερινότητας, που θα έβρισκε πάντα το παράθυρο της καληνύχτας σου σφραγισμένο!...
Αλλά η ανοιχτή σου οθόνη δείχνει πως το παράθυρο στη γλυκειά σειρήνα της επικοινωνίας άνοιξε!... Κι εσύ του τραγουδάς σκοπούς μελωδικούς που τον καλούν να συνοδέψει την περιπλάνηση στους κύκλους της γης!!!...

Καμιά φορά δεν χρειάζεται να φτάσεις στο Grand Canyon, για να βρεις τη μέση ή την άκρη ή όποια άλλη διάσταση του κύκλου...
Καμιά φορά στην οθόνη εμφανίζονται οι άνθρωποι που επιχρυσώνουν την ψυχρή της επιφάνεια με υλικό φθαρτό, γνωστό, αγαπημένο, που περιρρέει στην ανάγκη της φιλικής επαφής...
Άνθρωποι που σε βλέπουν από μια οθόνη άλλη, που δεν ξέρεις πώς είναι, αλλά ξέρεις πως είναι εκεί...
Και είναι εκεί, για να δει εσένα!...
Στις λάμπες φθορίου της έξω πόλης, η οθόνη σου είναι ο ήλιος, το αστέρι, η σελήνη, το βλέμμα, η αρχή μιας μόνο ανθρώπινης λέξης που μπορεί να είναι το τέλος του κύκλου της γης!...
Χτες βράδυ σιγουρεύτηκα πια πως οι άνθρωποι θα σε βρουν όπου κι αν είσαι!...
Φτάνει να έχεις τις πύλες των ματιών και της καρδιάς ανοιχτές... κι η ανθρωπιά θα γίνει το ζεστό ημίφως κάτω από τον προβολέα που ζαλίζει...
Ένα ζεστό εκλεράκι, ένας ζεστός λόγος, μια ζεστή καληνύχτα, κι έκλεισα την οθόνη χωρίς αναπάντητα ερωτήματα....
Ήταν απλό τελικά...

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,

ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙

όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.

Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου.

Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις, όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά,

όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια της

για να την φτιάξουμε ξανά

πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.

Μόνο μπορώ να σ' αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν τους φίλους μου και τις φίλες μου,

δεν ήσουν πάνω ή κάτω

ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος ούτε τελευταίος στη λίστα. Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη. Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Να ακούμε την καρδιά μας. Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.

Ευχαριστώ που είμαι.

Jorge Luis Borges

"Ποιήματα στους φίλους"

Πάμε στου Άδωνι για καφέ;;;...

Πηγή : stigmografimata.blogspot.gr