Αφήστε τις παλιές αγάπες να πάνε στον παράδεισο! (music video)

Να βάλω την απαραίτητη σημείωση στην αρχή: Δεν προσπαθώ να το παίξω ψυχολόγος, σε καμία των περιπτώσεων, απλά προσπαθώ να καταλάβω γιατί είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις που κάνουμε την ζωή μας κόλαση από μόνοι μας.

Δεν μπορώ λοιπόν να καταλάβω αυτά τα κολλήματα με τους πρώην και τις επαναλαμβανόμενες επιστροφές σε λάθη που έχουν αποδειχτεί περίτρανα και πολλές φορές. Αλήθεια σας το λέω. 

Είναι η πρώτη φορά που το άρθρο δεν θα είναι στο 1ο πληθυντικό γιατί εγώ δεν συμπάσχω σε αυτό, μου φαίνεται αδιανόητο να το κάνω ή να το αντέξω.

Όταν τελειώνει μία σχέση, είτε το αποφασίζει ο ένας από τους δύο, είτε το «αναγκάζει» να γίνει με τις πράξεις του είτε το αποφασίζουν από κοινού και οι δύο, σημαίνει ότι κάτι έχει στραβώσει στην όλη ιστορία. Δεν μπορώ γενικά να δεχτώ ότι σου λέει κάποιος θέλω να χωρίσουμε και του το φοράνε καπέλο άλλοι ή καταστάσεις. Μπορεί αυτό να σου λέει. Μπορεί ακόμα και οι καταστάσεις να είναι αντικειμενικά δύσκολες. Αν ήθελε όμως να είναι μαζί σου, θα έφερνε τα πάνω κάτω για να μπορεί να σου λέει καλημέρα κάθε πρωί και να προλάβει να είναι και ο πρώτος…. Όταν δε και οι δύο το αποφασίζουν μαζί, τι άλλο θες για να καταλάβεις ότι έχει σπάσει το γυαλί;

Οι άνθρωποι είναι ικανοί να κάνουν τρελά τρελά πράγματα γι αυτούς που αγαπούν και που θέλουν να είναι μαζί τους. Άρα, αν υπήρχε αγάπη ή έστω θέληση να είσαι μαζί με τον άνθρωπο αυτό, θα ξεπερνούσες (και θα ξεπερνούσε) όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Θα ήσουν το στήριγμά του και αυτός το δικό σου. Θα έδινε ο ένας στον άλλον ελπίδα.

Το να παραμένεις γαντζωμένος σε έναν άνθρωπο που δεν σε θέλει, είναι τραγικό. Και εσένα σε κρατάει πίσω αλλά και αυτού μπορεί να του δημιουργείς προβλήματα. Ακόμα και αν αυτός ο κάποιος σου δίνει μερικές φορές ελπίδες, πρέπει να είσαι ικανός να ξεχωρίσεις πότε το κάνει για να σε έχει καβάτζα για τις….δύσκολες νύχτες, για μία ξεπέτα. Αυτός περνάει καλά με το κορμί αλλά η δική σου καρδιά μετά πονάει.

Όσο και αν πονάει ένας χωρισμός, ο χρόνος θα το γιατρέψει. Είναι από τα λίγα πράγματα που όντως γιατρεύει. Το να κλείνει κάποιος τα μάτια και να δίνει ψεύτικες ελπίδες στον εαυτό του ότι αυτά που ακούει ή αυτά που του λένε οι φίλοι του δεν είναι αλήθειες (γιατί συνήθως ο περίγυρος βλέπει πιο καθαρά από εμάς), είναι κακό για εκείνον. Ακόμα και να έρθει κάτι καλό στο δρόμο του, δεν θα μπορέσει να το δει. Γιατί μόλις συναντήσει τον/την πρώην θα ξαναπέσει στην λούμπα να προσπαθήσει ή ακόμα χειρότερα θα πέσει στο κρεβάτι. Και πάλι από την αρχή.

Νομίζω ότι αρκετοί άνθρωποι μπαίνουν σε αυτήν την διαδικασία γιατί φοβούνται να μείνουν μόνοι. Λένε καλύτερα το δοκιμασμένο, έστω και μπαγιάτικο, φαγητό, παρά να μείνω μόνος μου ή να μπω στην διαδικασία να ξεκινήσω κάτι από την αρχή και να γνωρίσω έναν άνθρωπο από το μηδέν. Θέλουν να ξέρουν ότι έχουν πάντα κάτι στη ζωή τους να «παίζει» και γι αυτό κρατούν και πολλές υποθέσεις ανοιχτές.

Πρέπει να αφήνουμε τις παλιές αγάπες να πηγαίνουν στον παράδεισο ώστε να αφήνουμε την θέση κενή για τις καινούριες. Η αγάπη προς το πρόσωπο του (πρώην) συντρόφου μπορεί να παραμένει και αυτό προφανώς και δεν είναι κακό. Αλλά πρέπει να διαχωριστεί από την σχέση και την συναναστροφή. 

Το τέλος μιας σχέσης δεν είναι ήττα. Ίσα ίσα που είναι μεγάλη νίκη να είσαι ικανός να καταλάβεις πότε πρέπει να κλείσεις ένα κεφάλαιο και όχι απλά να γυρίσεις σελίδα, αλλά να αλλάξεις και βιβλίο. Και ακόμα μεγαλύτερη νίκη είναι να μπορείς να κρατήσεις τα καλά. Να έχεις όμορφες αναμνήσεις, να θυμάσαι τον εαυτό σου ευτυχισμένο στη σχέση και να προχωρήσεις στην επόμενη με περισσότερες εμπειρίες για να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη που σε οδήγησαν στον χωρισμό. Γιατί άλλο ένα κακό που έχουμε είναι να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια λάθη….

Στην τελική, αν κάποιος δεν θέλει να είναι μαζί σας μία, εσείς μην θέλετε εκατό. Όλοι αξίζουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και να βρούμε τον άνθρωπο που θα μας βοηθήσει σε αυτό. 

Γιατί λοιπόν να συμβιβαζόμαστε με μετριότητες στα συναισθήματα;

* X.- *

Πηγή : neolaia.gr