Μυαλό VS Καρδιά! Εσύ τι κάνεις; (music video)

Βασικά Καλησπέρα σας…

Πόσοι από εμάς δεν έχουν βρεθεί στο δίλημμα μεταξύ του συναισθήματος (καρδιάς) και του μυαλού (λογικής);

Δύσκολος ο ρόλος υποστηρίζουν ειδικευμένοι επιστήμονες. Με αφορμή μίας σχετικά πρόσφατης τέτοιου είδους συζήτησης αποφάσισα να ξεκινήσω την αρθρογραφία στη σελίδα με το συγκεκριμένο θέμα.

Εδώ υπάρχει πολυφωνία! Το συναίσθημα λοιπόν ή η λογική είναι ισχυρότερη;

Δύσκολη η απάντηση για πολλές και πολλούς. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική.

Εγώ θα παραθέσω τρεις καίριες θέσεις περί του θέματος.

Στην πρώτη περίπτωση ανήκουν προσωπικότητες έντονες, με πυγμή και αποφασιστικότητα, που δεν προτίθενται να ‘θυσιαστούν’ στο βωμό της παρόρμησης και του υποκειμενικού αισθήματος. Αυτοί ακολουθούν τη φωνή της συνείδησης και της λογικής.

Στη φιλοσοφία ως λογική (λόγος) ορίζεται η ανθρώπινη ικανότητα να παράγονται σκέψεις και πιο συγκεκριμένα, αφορά τη συσχέτιση μεταξύ προτάσεων, καταφατικών ή αποφατικών. 

Όσοι συμμερίζονται, λοιπόν, την ορθή σκέψη δε σημαίνει πως δεν αισθάνονται, απλά προτιμούν να πράξουν έτσι, όσο και αν τους πονέσει η επιλογή.

Προσωπικά θαυμάζω αυτά τα άτομα που εξωτερικεύουν το δυναμισμό τους, διότι εγώ-ίσως-ως επί το πλείστον δρω με το συναίσθημα, αγνοώντας κάθε έννοια λογικής.

Και φτάσαμε κάπου εδώ στη δεύτερη κατηγορία, εκείνη όπου επικρατεί η καρδιά. Το σημαντικό συστατικό για την επιβίωση είναι η συμπεριφορά. 

Οι χρήσιμες λειτουργίες που επιτελούν οι συναισθηματικές συμπεριφορές είναι το στοιχείο που καθοδήγησε την εξέλιξη του εγκεφάλου. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν χρησιμοποιούν τη λέξη συναίσθημα, αναφέρονται στα αισθήματα, τα οποία καθορίζουν το βιωματικό τόνο της εμπειρίας. 

Δεν υπάρχει συγκεκριμένος ορισμός για το τι είναι συναίσθημα, πολύ απλά γιατί ο καθένας από εμάς το εκλαμβάνει με ένα μοναδικό δικό του τρόπο. 

Έχει διδαχθεί ποτέ κανείς τι είναι η αγάπη, η χαρά, η λύπη, ο έρωτας;

Όλα ενυπάρχουν στη ζωή μας και τα συναντάμε την κατάλληλη στιγμή.

Κακά τα ψέματα όσους ορισμούς περί των συναισθημάτων και αν γράφουν τα βιβλία, εάν δεν το βιώσεις, εάν δεν το νιώσεις στο πετσί σου που λένε, δεν μπορείς να καταλάβεις.

Εδώ ανήκουν όλοι εκείνοι που δε νοιάζονται και πολύ εάν τσαλακωθεί η υπόληψή τους ή εάν θιχτεί ο εγωισμός τους.

Προτιμούν να πέσουν στη φωτιά και ας καούν ζωντανοί. Αυτοί είναι οι τολμηροί, οι θαρραλέοι που όποιο κι αν είναι το τίμημα, υποστηρίζουν μέχρι τέλους την απόφασή τους. «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει» θα τους ακούσεις να λένε. 

Τέλος, υπάρχει η τακτική που απορρίπτει το διαχωρισμό συναισθήματος και λογικής και τονίζει την ταυτόχρονη ισχύ, παραλληλίζοντας τα με το σώμα και την ψυχή. Οι υποστηρικτές ισχυρίζονται ότι η λογική είναι ο τρόπος που λαμβάνεις τα ερεθίσματα και τα δεδομένα που έχεις, ώστε μέσω της εμπειρίας σου να καταλήξεις σε μία απόφαση, πράξη ή σκέψη.

Εδώ, γι’ αυτούς συμπεριλαμβάνεται και το συναίσθημα. Διότι, θα πουν, το να πράξεις τι οδηγούμενος από την καρδιά σου, εντάσσεται στα πλαίσια του μυαλού και της λογικής.
Η δεύτερη καθοδηγεί την πρώτη, καθώς ο εγκέφαλος δίνει εντολή για κάθε κίνηση του οργανισμού. Το ερώτημα μυαλό ή καρδιά θυμίζει διαμάχη των δύο και στη μέση ο άνθρωπος.

Εκείνος καλείται να χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πότε το ένα και πότε το άλλο. Πιστεύω πως δε δύναται συνύπαρξη των δύο επειδή η λογική κρίνει, ακολουθεί ή απορρίπτει τα συναισθήματα, αλλά δεν παράγει. Η επιλογή είναι υποκειμενική και εξαρτάται από το χαρακτήρα και τις προσωπικές εμπειρίες.

Δεν επιβάλλεται και δε νουθετείται.

Όσες συμβουλές-γνώμες και αν ειπωθούν, η απόφαση είναι μία, οριστική, αμετάκλητη και ατομική. Ο καθένας είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν και για τις συνέπειές της. Πότε καταφεύγει στην καρδιά και πότε στο μυαλό ανάλογα με τα δεδομένα.

Εν κατακλείδι, δεν μπαίνει τελεία σε αυτή τη συζήτηση, διότι η έκβαση της διαμάχης δεν έχει οριστικοποιηθεί, καθώς το δίλημμα θα ενυπάρχει στη ζωή του ανθρώπου νυν και αεί. Βεβαιότητα, επιλογή και αμφιβολία…

 Καθώς ο Βούδας βρισκόταν ανάμεσα στους μαθητές του ένα πρωί, ένας άνδρας πλησίασε τη σύναξη των ανδρών.
-«Υπάρχει Θεός;» ρώτησε.
-«Ναι, υπάρχει Θεός» απάντησε ο Βούδας. Μετά το μεσημεριανό φαγητό, ένας άλλος άνδρας εμφανίστηκε.
-«Υπάρχει Θεός;» ρώτησε.
-«Όχι, δεν υπάρχει Θεός» απάντησε ο Βούδας.
Αργά την ίδια ημέρα, ένας τρίτος άνδρας απηύθυνε την ίδια ερώτηση στο Βούδα:
«Πρέπει να αποφασίσεις ο ίδιος για τον εαυτό σου» είπε ο Βούδας.
«Δάσκαλε, αυτό είναι παράλογο» είπε ένας εκ των μαθητών του.
«Πώς είναι δυνατόν να δίνεις τρεις διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα;»
«Ήταν διαφορετικές προσωπικότητες» απήντησε ο Φωτισμένος.
«Και κάθε πρόσωπο πλησιάζει το Θεό με το δικό του τρόπο: ορισμένοι με βεβαιότητα, άλλοι με άρνηση και μερικοί με αμφιβολία». — Paulo Coelho

* X.- *


Πηγή :newsfilter.gr