Οι 6 βασικοί λόγοι που μια γυναίκα φοβάται να χωρίσει!
https://to-synoro.blogspot.com/2014/11/vasikoi-logoi.html?m=0
Η πολυπλοκότητα των ανθρωπινων σχέσεων καθρεφτίζει και καθρεφτίζεται στην πολυπλοκότητα του νου μας και της ψυχοσύνθεσής μας. Σύγχρονες νευροεπιστημονικές μελέτες δείχνουν αυτή τη σχέση και σύνδεση.
Από τον ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή Δημήτρη Κατσαρό.
Η έμφυτη μας τάση για κοινωνικοποίηση και σύνδεση , ενισχυμένη πολλές φορές από τον φόβο της μοναξιάς(αρχή της ηδονής) , δημιούργει ακόμα πιο περίπλοκους συνδέσμους ανάμεσά μας ως κοινωνικά όντα με αποτέλεσμα αυτό το ήδη μπλεγμένο σκηνικό είτε να μπερδεύεται ακόμα περισσότερο είτε να απλοποιείται.
Με άλλα λόγια, οι σχέσεις είναι ο νοητός, εξωλεκτικός διάλογος που εξελίσσεται ανάμεσα σε ανθρώπους και όπως συμβαίνει σε έναν κανονικό διάλογο, η συνεννόηση είναι δυνατόν να επέρθει με την παρατήρηση και την αυτοπαρατήρηση των συνομιλητών και πολλές φόρες με την επιλογή του συμβιβασμού (αρχή της πραγματικότητας).
Μέσα στα πλαίσια αυτής της πολυπλοκότητας, θα εξετάσουμε τον προβληματισμό των γυναικών απέναντι στο χωρισμό, που πολλές φορές θεωρείται ως διαχείρηση της απουσίας.
Το να μιλήσουμε για “μοτίβα συμπεριφοράς” έχει νόημα αφής στιγμής θέλουμε να εμφυσήσουμε την αίσθηση ότι “κάποιος δεν είναι μόνος”. Σε διαφορετική περίπτωση, απλά στοχοποιούμε και προκαλούμε στην καλύτερη περίπτωση αντιδράσεις και στη χειρότερη εσωστρέφεια.
Επομένως οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά του εκάστοτε ανθρώπου απέναντι στον χωρισμό, μπορούμε να πούμε πως ποικίλουν.
1. Κάποιες γυναίκες δυσκολεύονται να απομακρυνθούν από το σύντροφο τους ενώ δεν νιώθουν ευτυχία ή/και πληρότητα. Η συμπεριφορά αυτή είναι μια απόδειξη της πολυπλοκότητας των συναισθημάτων καθώς πόλλες φορές τα "θέλω"μας συγκρούονται μεταξύ τους.
Αναλύοντας την παραπάνω πρόταση, ότι δηλαδή κάποιες γυναίκες δυσκολεύονται να χωρίσουν ενώ θέλουν, φαίνεται μία επιθυμία: η απομάκρυνση της γυναικας από την ανηδονική ή οδυνηρή κατάσταση που διαιωνίζεται με το συγκεκριμένο συντρόφο.
2. Η δυσκολία προκύπτει είτε λόγο της αγάπης προς το σύντροφο που προστατεύεται από το “να πληγωθεί” (η ιδέα ότι ο σύντροφος της θα πληγωθεί βαθιά μπορεί να γίνει ο λόγος που συνεχίζει να υπάρχει η σχέση), είτε είναι καθαρά εσωτερική, δηλαδή προσωπική δυσκολία της γύναικας. Φυσικά υπάρχει και μια συνθετική δυσκολία κατά την οποία ο εσωτερικός λόγος προβάλλεται ως προστασία του συντρόφου από το να πληγωθεί.
Εφόσον οι ερώτικες σχέσεις απαρτίζονται από δύο άτομα διαφορέτικα μεταξύ τους ,είναι φυσικό πολλές φορές ο ένας να επιθυμεί να φύγει από τη σχέση “πριν από τον άλλον”.
Η παρομοίωση ενός χωρισμού με θάνατο είναι με άλλα λόγια η δυσκολία να απομακρυνθεί μια γυναίκα, στην προκειμένη, από έναν άνθρωπο με τον οποίο έχει κοινό παρελθόν και καθημερινότητα.
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν η σχέση διατηρείται κυρίως λόγο της προσωπικής καταπίεσης που επιβάλει η ίδια η γύναικα στον εαυτό της.
3. Σε άλλη περίπτωση, η γυναίκα "μπλοκάρεται", ταλαντεύεται δηλαδή μεταξύ του να φύγει από τη σχέση ή όχι, οταν ο σύντροφος της προχωράει σε ένα είδος ψυχολογικου εκβιασμού, έμμεσο ή άμεσο. Π.χ.:
“Αν φύγεις θα σε κυνηγήσω” “δεν υπάρχω χωρίς εσένα”.
Σε λιγότερο συναισθηματικές ίσως περιπτώσεις, η γυνάικα δεν μπορεί εύκολα να αφήσει τη σχέση της λόγο των υλικών αναγκών που της καλύπτει ο σύντροφος. Αυτό ήταν ακόμα πιο έντονα παλιότερα, όταν οι γυναίκες δεν εργαζόταν, δεν είχαν εισόδημα άρα στηριζόταν απόλυτα στο άλλο φύλο.
Αν δεχτούμε πως ο έρωτας είναι μια φυσική ανάγκη του ανθρώπου κι ότι το δεύτερο πρόσωπο είναι η "αφορμη", προκύπτουν διάφοροι λόγοι που εξηγούν το γιάτι ένας ανθρώπος, μια γυναίκα εδώ, μένουν σε μια σχέση παραπάνω από όσο στην πραγματικότητα θέλουν.
4. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ενώ ο άντρας έχει εξωσυζυγικές σχέσεις, ή αδιαφορεί για τη σύντροφο του ή την κακομεταχειριζεται και την κακοποιεί, η γυναίκα δεν μπορεί ευκολα να πάρει την απόφαση να φύγει για λόγους εξάρτησης αλλά όχι απλά ή μόνο υλικούς αλλά και συναισθηματικούς. Ένας τέτοιος λόγος μπορεί να είναι η βαθιά της ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί ολοκληρωτικά και με όρους “αποδοχής” που μεταφράζονται σε σαδομαζοχιστικές συμπεριφορές.
5. Για χάρη αυτού, κυνηγάει μάλιστα το ιδεατό πολλες φορές. Το έδαφος στο οποίο μπορεί να χτιστεί μια τέτοια ανάγκη είναι η ίδια η σχέση και η επαναπλαισιοποίησή της μέσα στο χρόνο. π.χ.: “Στην αρχή με απατούσε αλλά κατάφερα να τον κάνω να καταλάβει. Δεν έδινα σημασία και πάντα τον περιποιούμουν. Με την καλοσύνη μου έγινε άνθρωπος.”
Γνωρίζοντας λοιπόν ότι αν φύγει από τη σχέση θα πάψει να αγαπιέται και θα χάσει το όποιο δημιούργημά της, μένει προσπαθώντας να δει την αγάπη και τον έρωτα και το τροφοδοτεί ερμηνεύοντας την κάθε γλυκιά κίνηση σαν κίνηση αγάπης, όσο μικρή κι αν είναι.
Η ερμηνεία λοιπόν της συμπεριφοράς του άλλου προσαρμοσμένη στην ανάγκη της, οδηγούν στη σταθερότητα που τόσο έχει ανάγκη μια σχέση για να εδραιωθεί.
6. Το καθρέφτισμα είναι στην ούσια μια ακόμη εξήγηση στο γιατί κάποιες γυναίκες δυσκολεύονται να χωρίσουν. Το καθρέφτισμα, που είναι και βασικό συστατικό του έρωτα, είναι μια σταθερά που υπάρχει στη φύση, ανάμεσα στα όντα άρα και ανάμεσα στους ανθρώπους. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μια γυναίκα μενει με κάποιον και δυσκολεύεται να τον αφήσει ,όχι από έρωτα ή αγάπη αλλά επειδή έχει με κάποιο τρόπο ταυτιστεί μαζί του. Η ταύτιση αυτή μπορεί να είναι μια μεγάλη κοινή ανάγκη, ή μια φιλοσοφία, ή κάποιο συμβάν που μπορεί να συνέβη ανάμεσα στα δύο ατόμα και τα ενώνει με αυτό τον τρόπο.
Από τον ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή Δημήτρη Κατσαρό.
Η έμφυτη μας τάση για κοινωνικοποίηση και σύνδεση , ενισχυμένη πολλές φορές από τον φόβο της μοναξιάς(αρχή της ηδονής) , δημιούργει ακόμα πιο περίπλοκους συνδέσμους ανάμεσά μας ως κοινωνικά όντα με αποτέλεσμα αυτό το ήδη μπλεγμένο σκηνικό είτε να μπερδεύεται ακόμα περισσότερο είτε να απλοποιείται.
Με άλλα λόγια, οι σχέσεις είναι ο νοητός, εξωλεκτικός διάλογος που εξελίσσεται ανάμεσα σε ανθρώπους και όπως συμβαίνει σε έναν κανονικό διάλογο, η συνεννόηση είναι δυνατόν να επέρθει με την παρατήρηση και την αυτοπαρατήρηση των συνομιλητών και πολλές φόρες με την επιλογή του συμβιβασμού (αρχή της πραγματικότητας).
Μέσα στα πλαίσια αυτής της πολυπλοκότητας, θα εξετάσουμε τον προβληματισμό των γυναικών απέναντι στο χωρισμό, που πολλές φορές θεωρείται ως διαχείρηση της απουσίας.
Το να μιλήσουμε για “μοτίβα συμπεριφοράς” έχει νόημα αφής στιγμής θέλουμε να εμφυσήσουμε την αίσθηση ότι “κάποιος δεν είναι μόνος”. Σε διαφορετική περίπτωση, απλά στοχοποιούμε και προκαλούμε στην καλύτερη περίπτωση αντιδράσεις και στη χειρότερη εσωστρέφεια.
Επομένως οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά του εκάστοτε ανθρώπου απέναντι στον χωρισμό, μπορούμε να πούμε πως ποικίλουν.
1. Κάποιες γυναίκες δυσκολεύονται να απομακρυνθούν από το σύντροφο τους ενώ δεν νιώθουν ευτυχία ή/και πληρότητα. Η συμπεριφορά αυτή είναι μια απόδειξη της πολυπλοκότητας των συναισθημάτων καθώς πόλλες φορές τα "θέλω"μας συγκρούονται μεταξύ τους.
Αναλύοντας την παραπάνω πρόταση, ότι δηλαδή κάποιες γυναίκες δυσκολεύονται να χωρίσουν ενώ θέλουν, φαίνεται μία επιθυμία: η απομάκρυνση της γυναικας από την ανηδονική ή οδυνηρή κατάσταση που διαιωνίζεται με το συγκεκριμένο συντρόφο.
2. Η δυσκολία προκύπτει είτε λόγο της αγάπης προς το σύντροφο που προστατεύεται από το “να πληγωθεί” (η ιδέα ότι ο σύντροφος της θα πληγωθεί βαθιά μπορεί να γίνει ο λόγος που συνεχίζει να υπάρχει η σχέση), είτε είναι καθαρά εσωτερική, δηλαδή προσωπική δυσκολία της γύναικας. Φυσικά υπάρχει και μια συνθετική δυσκολία κατά την οποία ο εσωτερικός λόγος προβάλλεται ως προστασία του συντρόφου από το να πληγωθεί.
Εφόσον οι ερώτικες σχέσεις απαρτίζονται από δύο άτομα διαφορέτικα μεταξύ τους ,είναι φυσικό πολλές φορές ο ένας να επιθυμεί να φύγει από τη σχέση “πριν από τον άλλον”.
Η παρομοίωση ενός χωρισμού με θάνατο είναι με άλλα λόγια η δυσκολία να απομακρυνθεί μια γυναίκα, στην προκειμένη, από έναν άνθρωπο με τον οποίο έχει κοινό παρελθόν και καθημερινότητα.
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν η σχέση διατηρείται κυρίως λόγο της προσωπικής καταπίεσης που επιβάλει η ίδια η γύναικα στον εαυτό της.
3. Σε άλλη περίπτωση, η γυναίκα "μπλοκάρεται", ταλαντεύεται δηλαδή μεταξύ του να φύγει από τη σχέση ή όχι, οταν ο σύντροφος της προχωράει σε ένα είδος ψυχολογικου εκβιασμού, έμμεσο ή άμεσο. Π.χ.:
“Αν φύγεις θα σε κυνηγήσω” “δεν υπάρχω χωρίς εσένα”.
Σε λιγότερο συναισθηματικές ίσως περιπτώσεις, η γυνάικα δεν μπορεί εύκολα να αφήσει τη σχέση της λόγο των υλικών αναγκών που της καλύπτει ο σύντροφος. Αυτό ήταν ακόμα πιο έντονα παλιότερα, όταν οι γυναίκες δεν εργαζόταν, δεν είχαν εισόδημα άρα στηριζόταν απόλυτα στο άλλο φύλο.
Αν δεχτούμε πως ο έρωτας είναι μια φυσική ανάγκη του ανθρώπου κι ότι το δεύτερο πρόσωπο είναι η "αφορμη", προκύπτουν διάφοροι λόγοι που εξηγούν το γιάτι ένας ανθρώπος, μια γυναίκα εδώ, μένουν σε μια σχέση παραπάνω από όσο στην πραγματικότητα θέλουν.
4. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ενώ ο άντρας έχει εξωσυζυγικές σχέσεις, ή αδιαφορεί για τη σύντροφο του ή την κακομεταχειριζεται και την κακοποιεί, η γυναίκα δεν μπορεί ευκολα να πάρει την απόφαση να φύγει για λόγους εξάρτησης αλλά όχι απλά ή μόνο υλικούς αλλά και συναισθηματικούς. Ένας τέτοιος λόγος μπορεί να είναι η βαθιά της ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί ολοκληρωτικά και με όρους “αποδοχής” που μεταφράζονται σε σαδομαζοχιστικές συμπεριφορές.
5. Για χάρη αυτού, κυνηγάει μάλιστα το ιδεατό πολλες φορές. Το έδαφος στο οποίο μπορεί να χτιστεί μια τέτοια ανάγκη είναι η ίδια η σχέση και η επαναπλαισιοποίησή της μέσα στο χρόνο. π.χ.: “Στην αρχή με απατούσε αλλά κατάφερα να τον κάνω να καταλάβει. Δεν έδινα σημασία και πάντα τον περιποιούμουν. Με την καλοσύνη μου έγινε άνθρωπος.”
Γνωρίζοντας λοιπόν ότι αν φύγει από τη σχέση θα πάψει να αγαπιέται και θα χάσει το όποιο δημιούργημά της, μένει προσπαθώντας να δει την αγάπη και τον έρωτα και το τροφοδοτεί ερμηνεύοντας την κάθε γλυκιά κίνηση σαν κίνηση αγάπης, όσο μικρή κι αν είναι.
Η ερμηνεία λοιπόν της συμπεριφοράς του άλλου προσαρμοσμένη στην ανάγκη της, οδηγούν στη σταθερότητα που τόσο έχει ανάγκη μια σχέση για να εδραιωθεί.
6. Το καθρέφτισμα είναι στην ούσια μια ακόμη εξήγηση στο γιατί κάποιες γυναίκες δυσκολεύονται να χωρίσουν. Το καθρέφτισμα, που είναι και βασικό συστατικό του έρωτα, είναι μια σταθερά που υπάρχει στη φύση, ανάμεσα στα όντα άρα και ανάμεσα στους ανθρώπους. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μια γυναίκα μενει με κάποιον και δυσκολεύεται να τον αφήσει ,όχι από έρωτα ή αγάπη αλλά επειδή έχει με κάποιο τρόπο ταυτιστεί μαζί του. Η ταύτιση αυτή μπορεί να είναι μια μεγάλη κοινή ανάγκη, ή μια φιλοσοφία, ή κάποιο συμβάν που μπορεί να συνέβη ανάμεσα στα δύο ατόμα και τα ενώνει με αυτό τον τρόπο.
Πηγή : boro.gr
