Το Spiegel αναρωτιέται: Γιατί ο Γιάννης δουλεύει χωρίς μισθό;

«Γιατί ο Γιάννης δουλεύει χωρίς μισθό» είναι ο τίτλος μακροσκελούς ρεπορτάζ που δημοσίευσε το Μεγάλο Σάββατο το Spiegel στην ηλεκτρονική του σελίδα. 

Η ιστορία ενός 32χρονου, χρόνια άνεργου, που κατάφερε κάποια στιγμή να βρει μια δουλειά 400 ευρώ, επιδοτούμενη από την ΕΕ. 

Η γραφειοκρατία, όμως, τον εμπόδιζε για μήνες να πάρει και αυτά τα λίγα χρήματα. Ο νεαρός Γιάννης δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ένας από το ένα εκατομμύριο εργαζόμενους στην Ελλάδα που εργάζονται χωρίς να αμείβονται, σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ που αναδημοσιεύει το Spiegel.

Χιλιάδες άλλοι νέοι, οι περισσότεροι με πολλά προσόντα, επέλεξαν να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι αναγκάστηκαν να γυρίσουν πάλι πίσω, είτε γιατί δεν βρήκαν τον παράδεισο που ονειρεύτηκαν, είτε γιατί δεν πήγαν κατάλληλα προετοιμασμένοι, είτε πάλι γιατί δεν είχαν τη στήριξη που χρειάστηκαν. Και κάποιοι μπόρεσαν να μείνουν. 

Μιλήσαμε με δύο από αυτούς τους «τυχερούς».

«Δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι που παραμένω στη Γερμανία...»

Η 28χρονη Αναστασία Χατζοπούλου από τη Θεσσαλονίκη, έχοντας σπουδάσει τουριστικές επιχειρήσεις, εργαζόταν για χρόνια ως ξενοδοχοϋπάλληλος. Πριν από την κρίση κέρδιζε αρκετά χρήματα. Οι μισθοί ήταν καλοί και τα φιλοδωρήματα γενναία. 

Σιγά-σιγά όμως η κρίση εντεινόταν και η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη, μέχρι που πριν από δυόμισι περίπου χρόνια αποφάσισε να έρθει στην Κολωνία και να βρει τους συγγενείς της που ζουν εκεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Λίγο αργότερα μετανάστευσε και η μητέρα της στην Κύπρο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Λόγω γλώσσας δεν μπορούσε να έρθει στη Γερμανία και οι ανάγκες πίεζαν. Η Αναστασία μέσω του θείου της κατάφερε να βρει γρήγορα δουλειά σε ένα ελληνικό εστιατόριο.

«Η αλήθεια είναι ότι όταν άφησα την Ελλάδα και ήρθα στη Γερμανία το έκανα καθαρά για οικονομικούς λόγους. Πλέον δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι. Εννοείται ότι έχεις μια καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά η Γερμανία εμένα προσωπικά μου έχει δώσει τη δυνατότητα να μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή. Η γαστρονομία είναι το επάγγελμά μου, αλλά πλέον κατάλαβα ότι θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό και η Γερμανία με βοηθάει σε αυτό τον τομέα. Δηλαδή μπορώ να σπουδάζω, έχω την οικονομική δυνατότητα να σπουδάζω και να δουλεύω συγχρόνως» λέει η Αναστασία.

Η Αναστασία θέλει να σπουδάσει δημόσιες σχέσεις. Δουλειά με σπουδές επιχειρεί να συνδυάσει και ο νεαρός Διονύσης Μπονάνος. Έχοντας ήδη επαγγελματική εμπειρία ως κοινωνικός λειτουργός στην Πάτρα, από την οποία κατάγεται, κατάφερε πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα μέσω ίντερνετ να βρει μια δουλειά σε μικτό ιδιωτικό σχολείο που δέχεται και παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Ο Διονύσης ήρθε πέρυσι στην Κολωνία θέλοντας να κάνει ένα Master στην ειδική αγωγή, μια και όπως λέει οι προοπτικές στη Γερμανία είναι πολύ καλύτερες. Μιλούσε ήδη τη γλώσσα σε ικανοποιητικό επίπεδο. Για κάποιους γραφειοκρατικούς λόγους οι μεταπτυχιακές σπουδές θα ξεκινήσουν λίγο αργότερα, αλλά η ανάγκη για δουλειά παρέμενε. 

Ο Διονύσης δεν ήθελε να κάνει μια οποιαδήποτε δουλειά αλλά κάποια κοντά στις σπουδές του. Μόλις δύο μέρες χρειάστηκε για να απαντήσουν θετικά στην αίτησή του. 

Ωστόσο, όσους Έλληνες θέλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του θα είχε να τους συμβουλεύσει το εξής:

«Πιστεύω ότι πρέπει να το ψάξει κανείς από την Ελλάδα. Να μην έρθει εδώ και την επόμενη ημέρα να ψάξει για δουλειά. Ναι μεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και ανοιχτές οι πόρτες, δεν μας περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες».

Οργάνωση, εξειδίκευση αλλά και δυσκολίες

Ο Διονύσης θαυμάζει την γερμανική οργάνωση και την εξειδίκευση που υπάρχει στον τομέα του, γεγονός που βελτιώνει την ποιότητα της δουλειάς όπως λέει. Η Γερμανία δεν ήταν ο παράδεισος που φανταζόταν αρχικά, ωστόσο πίστευε στον εαυτό του όπως λέει και προσαρμόστηκε ευκολότερα από όσο φίλοι και γνωστοί του έλεγαν στην Ελλάδα.

Τόσο για το Διονύση, όσο και για την Αναστασία τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται στην καθημερινότητα εκτός δουλειάς:

«Δεν το συζητάω, δεν είναι σαν την Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχω φίλους που τους έχω δεκαπέντε χρόνια, εδώ έχω φίλους που τους έχω δυόμισι χρόνια. Είναι βέβαια και αυτό σημαντικό, δεν έχω παράπονο. Και η οικογένεια φυσικά στην Ελλάδα. Πολύ δύσκολα» τονίζει με έμφαση η Αναστασία.

Η επαφή με τους φίλους και την οικογένεια και για τους δύο είναι καθημερινή μέσω ίνετρνετ και τηλεφώνων. Για την Αναστασία μια επιστροφή στην Ελλάδα μοιάζει πολύ μακρινή προοπτική. Στα πιο άμεσα σχέδια είναι μήπως και η μητέρα καταφέρει να έρθει στη Γερμανία. Όσο για τον Διονύση:

«Στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει πως όταν τα πράγματα στην Ελλάδα επανέλθουν σε επίπεδα που μπορεί κανείς να ζήσει άνετα, όχι μόνο οικονομικά, πιστεύω ότι θα γυρίσω».

Πηγή : Deutsche Welle