Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την Γην κρεμμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των αγγέλων Βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν Σου τα πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου ανάστασιν».

Ο Σταυρός από ατιμωτικό σύμβολο μετατρέπεται ξαφνικά σε δύναμη και ζωή. Μπαίνει στο κέντρο της ιστορίας και νοηματοδοτεί όλα όσα τοποθετούνται στην προοπτική του. Η θυσιαζόμενη αγάπη είναι αυτή που μπορεί να αγκαλιάσει τον κόσμο και ν' αναδείξει την πεμπτουσία του. Η ζωή που προσφέρει ο Χριστός από τον Σταυρό δεν είναι κάποιες θρησκευτικές αντιλήψεις ή ευσεβιστικές ιδέες ή ακόμα μια ιδεολογία, αλλά η όντως ζωή ως βίωμα, εμπειρία και πράξη.

Σταυρός και ανάσταση είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, όπως ξεπηδούν μέσα από τον υμνολογικό πλούτο της αποψινής ακολουθίας. Συνιστούν τελικά την αυθεντικότητα του κόσμου και τη ρωμαλεότητα του ανθρώπινου ήθους στην πιο μεγαλειώδη καταξίωσή του.

Πηγή :