Αν θέλεις να εξελιχθείς, να προσέχεις τους ανθρώπους «καβούρια»!

Είναι όλοι εκείνοι που καθημερινά συναναστρέφεσαι και κάθε φορά που δηλώνεις ότι επιθυμείς κάτι, κάθε φορά που ανακοινώνεις την απόφασή σου για μια αλλαγή προς το καλύτερο, κάθε φορά που αναφέρεις την πρόθεσή σου να κάνεις κάποια υπέρβαση στη ζωή ή τη δουλειά σου, οι άνθρωποι αυτοί έχουν πολλούς, λογικούς και όχι μόνον λόγους για ...να σε μεταπείσουν. 

Να σε κάνουν να αλλάξεις γνώμη. Να μην προχωρήσεις. Να πισωγυρίσεις!

Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να είναι κάποιοι από τους φίλους σου, τους συναδέλφους σου, τους συντρόφους σου. Άνθρωποι που εκτιμάς, εμπιστεύεσαι και αγαπάς.

Παρόλα αυτά, δεν παύουν να είναι άνθρωποι ανασφαλείς και ζηλόφθονοι που κρύβονται κάτω από ένα τρυφερό χαμόγελο ή μια «στοργική» συμβουλή.

Άνθρωποι που προβάλουν επάνω σου τους δικούς τους φόβους και ανασφάλειες.

Γι αυτό, κάθε φορά που δηλώνεις την πρόθεσή σου για μια αλλαγή, αυτό τους ξεβολεύει. Τους τρομάζει. Ανατρέπει τη δική τους κοσμοθεωρία για ασφάλεια και σταθερότητα.

Δεν σε θέλουν να αλλάξεις προς το καλύτερο.

Γιατί αν αλλάξεις προς το καλύτερο, οι δικές τους πεποιθήσεις για το τι είναι καλό ανατρέπονται.

Αποδεικνύεται η δική τους ατολμία. Η δική τους κατωτερότητα. Η δική τους ανικανότητα.

Εσύ θα λάμψεις ενώ αυτοί θα παραμείνουν στο σκοτάδι. Και το σκοτάδι τους θα γίνει εμφανές σε όλους τους άλλους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους.

Δείξε γενναιότητα και μην τους ακούσεις. Η σοφία τους δεν περιβάλλεται από αγάπη για σένα αλλά από τη δική τους ντροπή μήπως η αδυναμία τους αποκαλυφθεί.

Σκέψου και πράξε!

Θέλει γενναιότητα για να ξεχωρίσεις.

Θέλει τόλμη για να διακριθείς ανάμεσα στους πολλούς.

Γιατί οι πολλοί, όπως και τα καβούρια, τραβάνε προς τα κάτω όποιον τολμήσει να αναρριχηθεί πάνω από τους αυτούς και βγει έξω από τον κουβά.

Πηγή : akis-angelakis.com