Τιμή και αναγνώριση σε κάθε γυναίκα, για την προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία.

Η 8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μας προτρέπει να αποδώσουμε με μεγαλύτερη ένταση και έμφαση την τιμή και την αναγνώριση που αρμόζει και πρέπει στην κάθε γυναίκα, για την αναμφίβολη προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία.

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο την 8η ημέρα του Μάρτη, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας, που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη την 8η Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, οι οποίες ζητούσαν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια που δούλευαν.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής οριοθετεί εκ νέου την 8η Μαρτίου ως Ημέρα της Γυναίκας το 1909, με ένα λαμπρό εορτασμό και δυο χρόνια αργότερα, η ημέρα αυτή υιοθετείται επίσημα και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Ακόμα και στη Ρωσία του Lenin, η 8η Μαρτίου καθιερώνεται ως επίσημη αργία.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60, σε συνδυασμό με την απαίτηση για ισότητα των δύο φύλλων, έχει τεράστια απήχηση και μοιραία ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει την 8η Μαρτίου ως Ημέρα της Γυναίκας το 1975, εστιάζοντας στην ανάδειξη και επίλυση των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων. Δυστυχώς σήμερα -με ελάχιστες εξαιρέσεις- η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της υπόβαθρο, με αποτέλεσμα να εορτάζεται ως έκφραση συμπάθειας των αντρών προς το γυναικείο φύλο, η οποία εξαντλείται σε χειρονομίες προσφοράς λουλουδιών, γλυκών και δώρων.

Στην εποχή μας, αν και αρκετά από τα αιτήματα των γυναικών έχουν ικανοποιηθεί στις ανεπτυγμένες χώρες, ο εορτασμός της ημέρας αυτής παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος επειδή σε πολλά μέρη του κόσμου καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών, ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε κάθε γωνιά του πλανήτη παραμένει ανικανοποίητο.

Σήμερα, οι άνισες συνθήκες ζωής και εργασίας των ανδρών και των γυναικών επιδεινώνονται εξαιτίας της σοβαρής οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο. Σε περιόδους κρίσης η αρχή της ισότητας των φύλων αποτελεί πολυτέλεια, αλλά βασική συνιστώσα της αναπτυξιακής, κοινωνικής και πολιτιστικής πολιτικής με την οποία θα επιχειρηθεί το ξεπέρασμα της κρίσης.

Σε τέτοιες περιόδους πλήττονται πάντοτε περισσότερο οι αδύναμες ομάδες του πληθυσμού, στις οποίες οι γυναίκες εκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό. Πολλές κατηγορίες γυναικών αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, όταν οι διακρίσεις λόγω φύλου διαπλέκονται και ισχυροποιούνται από διακρίσεις που οφείλονται σε μορφές κοινωνικής ανισότητας όπως η κοινωνική τάξη, η εθνική καταγωγή, η αναπηρία, η ηλικία, οι σεξουαλικές προτιμήσεις, ο απομακρυσμένος τόπος διαμονής κ.α. 

Οι άνεργες, οι μετανάστριες, οι νέες, οι διαζευγμένες, οι γυναίκες με αναπηρίες, οι γυναίκες των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, και οι γυναίκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών αποτελούν ομάδες γυναικών, οι οποίες είναι περισσότερο ευάλωτες, όχι μόνο στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αλλά και στην άσκηση ανδρικής βίας σε όλες τις μορφές της.

Είναι χρέος όλων μας να παρέχουμε αδιάκοπα την στήριξή μας σε κάθε προσπάθεια που έχει ως στόχο να κάνει πράξη στην καθημερινή μας ζωή, την ισότιμη συμμετοχή, τις ισότιμες ευκαιρίες ανδρών και γυναικών, την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων.

Διότι παρά τις μακροχρόνιες προσπάθειες και τους πολύχρονους αγώνες τους και παρά τα σημαντικά επιτεύγματα, οι γυναίκες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να σημειώνουν υψηλά ποσοστά στην ανεργία, στις απολύσεις, στις άτυπες μορφές απασχόλησης, στην ανασφάλιστη εργασία, στην εκμετάλλευση και στη βία.

Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει η οικονομική κρίση που βιώνουμε ως χώρα να αποτελέσει αιτία περαιτέρω υποβάθμισης της θέσης της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνίας μας.

Πρέπει η πολιτεία και όλοι μας να κάνουμε ότι μπορούμε για να στηρίξουμε τη γυναίκα ώστε κι εκείνη με τη σειρά της να αποτελέσει στη συνέχεια ;υγιές στήριγμα και πρότυπο για την οικογένεια της.

Πηγή :  του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr