Περί όνου σκιάς

Όταν κανείς παρακολουθεί την ελληνική κρίση και συγκρίνει τις αναφορές που γίνονται σε αυτήν στα ξένα και στα ελληνικά κανάλια, θα διαπιστώσει ότι τα μεν πρώτα εστιάζουν στα αίτια, τη φύση, την έκταση και τις επιπτώσεις της κρίσης και το πως θα μπορούσε αυτή να λυθεί, ενώ τα δεύτερα αφιερώνουν ώρες ολόκληρες σε θέματα κυρίως διαδικαστικά και ανούσια, ή σε κουραστικές αντεγκλήσεις.

Καβγαδίζουν, λοιπόν, στα παραθυράκια για το αν πήγαν δύο ή τρείς εκπρόσωποι της Χαριλάου Τρικούπη στη Συγγρού, αν αυτό ήταν σωστό, αν είχε ειδοποιηθεί ο Σαμαράς, αν ήξερε ο Παπούλιας, μήπως έπρεπε πρώτα να πάνε στον Παπούλια, αν πρέπει πρώτα να παραιτηθεί ο Παπανδρέου και μετά να σχηματισθεί η νέα κυβέρνηση ή αντιστρόφως και άλλα πολλά τέτοια, εντυπωσιακά. 

Είναι σαν να τσακώνεται ο περιπτεράς με τον πελάτη του για το αν θα πρέπει πρώτα να πληρώσει και μετά να πάρει την εφημερίδα, ή πρώτα να πάρει την εφημερίδα και μετά να πληρώσει. Οι δε κορώνες των μαϊντανών της τηλεόρασης δίνουν και παίρνουν, μέχρι που να σε πιάνει ναυτία. Δεν λέμε, να αναφερθούν και σε αυτά, αλλά όχι να ασχολείται στο σύνολό του το δελτίο ειδήσεων με “αναλύσεις” και διαπληκτισμούς “περί όνου σκιάς”.

Λάμπει με την απουσία της η εστίαση στο πρόβλημα-ογκόλιθο της Ελλάδας, που είναι η επιτακτική ανάγκη μεταρρύθμισης του συστήματος ώστε να προωθείται η ανάπτυξη – τουλάχιστον να παραμερίζονται τα μύρια εμπόδια, που τη φρενάρουν. Μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλά, ενός δε έστι χρεία.

Όμως, μήπως έτσι το θέλει το δελτίο ειδήσεων ο μέσος τηλεθεατής; Διότι, όπως ξέρουμε, το τί θα δείξουν και πώς θα το δείξουν τα κανάλια το αποφασίζει ο θεός της τηλεθέασης. Φαίνεται, λοιπόν, πως ο έλληνας τηλεθεατής βλέπει ειδήσεις όπως βλέπει ποδόσφαιρο, δηλαδή, σαν θέαμα. 

Δεν τον ενδιαφέρει η ουσία, αλλά το ποιός θα φωνάξει περισσότερο, ποιός θα υβρισθεί και ποιός θα ταπεινωθεί. Το πιό δημοφιλές δελτίο ειδήσεων θα ήταν αναμφίβολα εκείνο, όπου ένας μαϊντανός σηκώνεται πάνω και σφαλιαρίζει έναν άλλον, τότε να δείτε τηλεθέαση, θα πάρουν φωτιά τα κομπιούτερ. 

Ας μην ξεχνάμε, πως είμαστε από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο (προσωπικά, δεν γνωρίζω καμιά άλλη) όπου τα πλήθη συρρέουν στα δικαστήρια για να ψυχαγωγηθούν παρακολουθώντας ...δίκες.

Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε δελτία ειδήσεων χωρίς διεθνείς ειδήσεις, ούτε καν ευρωπαϊκές, φυσικά καθόλου σχόλια, ρεπορτάζ ή ενδιαφέρον για τον εκτός Ελλάδος ελληνισμό (ούτε καν αυτόν της Κύπρου) και μόνον με κουτσομπολιά για το τί έκανε και το τί είπε ο κάθε πολιτικός, με τους γνωστούς μαϊντανούς να φιλονεικούν για το πιά αναμασήματα είναι τα καλύτερα. (Οι κακές γλώσσες λένε πως όσο περισσότερο γαβγίζουν τόσο καλύτερα πληρώνονται, ή τόσο πιό συχνά τους καλούν, αν η συνεισφορά τους στον ιερό αυτό σκοπό είναι για τη δόξα και όχι για το χρήμα). Δεν μιλάμε πλέον για ειδήσεις, αλλά για σόου, και μάλιστα κατινίστικο.

Και εδώ θα συμφωνήσω με τον Παπούλια, που είπε ότι η κρίση είναι βαθιά πολιτική και βαθύτερα πολιτισμική.

Γεράσιμος Φουρλάνος (www.fourlanos.com)

Πηγή : nomika-epilekta.gr