Κομισιόν: Η λιτότητα στη Γερμανία μας χαντάκωσε

Οι επιπτώσεις της δημοσιονομικής προσαρμογής στη Γερμανία και σε άλλες χώρες του πυρήνα της ευρωζώνης επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση στο Νότο. Αντίθετα, ένα προσωρινό πακέτο τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας στις πλεονασματικές χώρες θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή και να μειώσει τα μεγάλα τους πλεονάσματα».

Η φράση αυτή που αποτελεί μία σαφή συνταγογράφηση Κεϋνσιανής πολιτικής στη Γερμανία περιέχεται σε έκθεση της Κομισιόν, που προετοίμασε η γενική διεύθυνση οικονομικών υποθέσεων DGECFIN και η οποία περιήλθε στην κατοχή του Real.gr. Σύμφωνα με εκπρόσωπο της Κομισιόν η έκθεση θα δοθεί και επισήμως στη δημοσιότητα σε δύο περίπου εβδομάδες και όπως μας τόνισε διπλωματικά: «δεν αποτελεί εργαλείο χάραξης πολιτικής αλλά εκπροσωπεί τις απόψεις των συντακτών της».

Για την ιστορία ο συντάκτης της έκθεσης είναι ο κ. Jan in ‘t Veld. O συντάκτης χρησιμοποιεί ένα μοντέλο που μετράει τη δημοσιονομική προσαρμογή σε διαρθρωτικούς όρους στις χώρες της ευρωζώνης την περίοδο 2011-2013. Συμπεραίνει ότι οι επιπτώσεις στο ΑΕΠ εξαρτώνται κυρίως από την ποιότητα των μέτρων που λαμβάνονται και το πόσο γρήγορα επηρεάζονται οι προσδοκίες του πληθυσμού.

Συμπεραίνει πως όποιοι κόβαν τις δαπάνες είχαν μεγαλύτερη επίπτωση στους πολλαπλασιαστές του ΑΕΠ σε σχέση με αυτούς που βελτίωναν τα έσοδα, όμως έχει εξαιρετική σημασία για την πορεία των μικρών κρατών το λεγόμενο Spill over της δημοσιονομικής προσαρμογής κυρίως σε σχέση με τη ζήτηση και την ανταγωνιστικότητα.

Με τα στοιχεία και το μαθηματικό μοντέλο που χρησιμοποιεί ο ερευνητής της DGECFIN βγάζει το συμπέρασμα ότι κακώς η Γερμανία έπαιρνε μέτρα λιτότητας στο εσωτερικό της όσο προσπαθούσαν να βάλουν σε τάξη τα οικονομικά τους η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Αντιθέτως, η Γερμανία έπρεπε να δώσει αυξήσεις και να γίνει λιγότερο ανταγωνιστική, ώστε να υπάρξει μία μετακύλιση κεφαλαίων από το βορρά στο νότο.

Το πρόβλημα είναι ότι κατά την περίοδο της κρίσης η Γερμανία συνέχισε να ανταγωνίζεται την Ελλάδα και την υπόλοιπη περιφέρεια, με αποτέλεσμα να βελτιώσει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών κατά 0,6%. Στο αντίστοιχο διάστημα η Ελλάδα το βελτίωσε κατά 2,3% του ΑΕΠ, όμως η ουσία παραμένει πως οι Γερμανοί δεν αγόρασαν «περισσότερο λάδι και πορτοκάλια από τη Μεσόγειο», κάθε άλλο μάλιστα.

Αν η Ευρωζώνη μπορούσε να έλθει σε μία συνεννόηση στη χάραξη της δημοσιονομικής πολιτικής και οι Γερμανοί αποφάσιζαν να γίνουν λίγο πιο Κεϋνσιανοί για τρία χρόνια, τότε η Ελλάδα δε θα έχανε το 11% του ΑΕΠ της από τα μέτρα λιτότητας αλλά περίπου το 8-9%.

Ο συντάκτης αναφέρει, βέβαια, πως το spillover του πλεονάσματος της Γερμανίας δε θα ήταν πανάκεια και η Ελλάδα σαφώς και έπρεπε να πάρει μέτρα και δη για τις δαπάνες. Αυτό γιατί τα τεράστια spreads και η αβεβαιότητα για τη φερεγγυότητα του δημοσίου είχε οδηγήσει σε απομόχλευση το τραπεζικό σύστημα και σε επιτόκια χρηματοδότησης των ιδιωτικών επιχειρήσεων σε επίπεδα πιστωτικής κάρτας.

Αυτό φυσικά ροκάνισε και όλο το όφελος από την όποια αποκατάσταση της φερεγγυότητας. Ακόμα και έτσι το διαρθρωτικό δημοσιονομικό ισοζύγιο της χώρας βελτιώθηκε κατά 9% και αποτελεί «την μακράν καλύτερη επίδοση στην ευρωζώνη».

Επίδοση με μικρή προστιθέμενη αξία σε μία χώρα που πνίγει την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλάζει φορολογικό σύστημα με την παλίρροια και επιβάλλει σε επιχειρήσεις και πολίτες γραφειοκρατία γαργαντούα.

Η ουσία πάντως παραμένει πως όλο και περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι οι Γερμανοί δεν ξέρουν και τόσα πολλά από καπιταλισμό, παρά μόνο από προτεσταντική ηθική, που θα έλεγε και ο Μαρξ Βέμπερ. Αλλιώς η ήπειρος θα είχε ανακάμψει πριν από δύο χρόνια, όπως συνέβη στις ΗΠΑ που ξέρουν από καπιταλισμό και δεν αφήνουν αυτά τα θέματα σε ερασιτέχνες.

Πηγή :  madata.gr

SUPPORT THIS BLOG