Ψάχνοντας έναν εαυτό

Η πιο απλή ερώτηση: “Τι μπορείς να πεις για τον εαυτό σου;”

Και όμως συχνά ή δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε ή φοβόμαστε για την απάντηση μας!

Είναι σημαντικό να ξέρεις ποιος είσαι. Να μπορείς να βρεις ποιες λέξεις σε περιγράφουν και ποιες όχι, να μπορείς να ορίσεις τι σου αρέσει και τι απεχθάνεσαι, να μπορείς να ξεχωρίσεις τι αντέχεις και τι δεν θα αντέξεις όπως και να ‘χει. Η γνώση άλλωστε είναι δύναμη.

Φυσικά η αναζήτηση ενός εαυτού, παίρνει χρόνο και αυτό το χρονοβόρο διάστημα με τις ανάκατες στιγμές, το ονομάζουμε ζωή. Έχω διαβάσει πως σε κάποιους αυτή η αναζήτηση δεν διαρκεί πολύ, είτε επειδή καταφέρνουν να συζητούν με τον εαυτό τους περισσότερο από άλλους, είτε γιατί κάποια κατάσταση της ζωής τους, στάθηκε έναυσμα να γνωρίσουν καλύτερα από τι αποτελείται το είναι τους. Σε κάποιους άλλους, λιγότερο τυχερούς παίρνει μια ζωή. Για εμένα , το να μαθαίνεις ποιος είσαι, είναι μια διαδικασία συνεχής, γεγονός το γεγονός, στιγμή τη στιγμή, κάθε βήμα και από ένα κομμάτι εαυτού.

Αν αποφασίσεις να συνθέσεις τον ορισμό του εαυτού σου, πρέπει να ξέρεις πως δεν είναι εύκολη διαδικασία, θέλει δύναμη και θάρρος, απαιτεί αντικειμενική κρίση και χιούμορ, μα σίγουρα όταν τα καταφέρεις θα αισθανθείς καλά, θα αισθανθείς γεμάτος. Πρέπει να ξέρεις από πριν, πως έχεις κάποια δυνατά σημεία και κάποια λιγότερο δυνατά. Προσωπικά δεν πιστεύω στα μειονεκτήματα, όλοι έχουμε εν δυνάμει πλεονεκτήματα που δεν έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε σωστά.

Το να είσαι ο εαυτό σου, σε μια εποχή όπως αυτή, που τον κύριο λόγο έχουν τα πρότυπα, είναι δύσκολο. Μα όπως είπαν και οι Πυξ Λαξ: “ότι αξίζει, πονάει και είναι δύσκολο”. Για να καταφέρνεις να επιβιώνεις, πρέπει να σέβεσαι τα θέλω σου, να αξιολογείς τα πρέπει των άλλων και όπου κρίνεις σωστό να ακούς τα δικά σου πρέπει και τέλος πρέπει να αντέχεις να κλείνεις την πόρτα τόσο στις επιρροές όσο και στους ανθρώπους που προσπαθούν να σε αλλάξουν.

Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και προσποιούνται κάτι που δεν είναι, επειδή φοβούνται πως υπάρχουν καλύτεροι/ωραιότεροι/εξυπνότεροι άνθρωποι. Άτοπο. Η σύγκριση γίνεται ανάμεσα σε ίδια “πράγματα”. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κανέναν άλλο. Κάθε άνθρωπος είναι μια οντότητα μοναδική, ξεχωριστή, με δικά της γνωρίσματα. Άρα, κατά την γνώμη μου, πιο σωστό απ’ το να ανησυχείς για το αν θα σε δεχτούν γι αυτό που είσαι, είναι να καταλάβεις το ποιος είσαι, να βρεις τα δυνατά σου σημεία και να κάνεις τους άλλους, να σε δεχτούν και γιατί όχι να σε αγαπήσουν, για αυτό που πραγματικά είσαι.

Είναι λάθος το να απαρνείται κανείς τον εαυτό του. Είναι λάθος να προσπαθεί να μοιάσει και όχι να γίνει. Είναι λάθος να μην αγαπά αυτό που είναι και να αποζητά να γίνει κάτι άλλο. Όταν καταλάβουμε πως δεν υπάρχει τελειότητα, πως δεν γίνεται να είμαστε αρεστοί σε όλους, ούτε καν στους περισσότερους και όταν συνειδητοποιήσουμε πως το “ψεύτικο” δεν διαρκεί για πολύ, ίσως και να έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να γνωρίσουμε το ποιοι είμαστε πραγματικά.

Θα μπορούσα και θα ήθελα να πω πολλά ακόμα, μα αυτό που πραγματικά θέλω να πω είναι να είμαστε ο εαυτός μας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και αυτό σας το λέω εγώ, το κορίτσι που όταν ήταν μικρό ήθελε να γίνει πριγκίπισσα μα καθώς μεγαλώνει αποζητά να γίνει ο εαυτός της.

Να είστε καλά και να περνάτε όμορφα ότι και αν κάνετε, όπου και με όποιον και αν βρεθείτε..

Πηγή : http://myverysecrethoughts.wordpress.com

SUPPORT THIS BLOG