Το μυστικό για να γίνει μια γυναίκα ακαταμάχητα όμορφη!

Υπάρχει ένα ρητό που λέει: Όλοι είμαστε όμορφοι. Λίγοι μπορούν να το δουν. Με την κάθοδο των πλαστικών χειρούργων που υποσχέθηκαν θαύματα χάρηκαν πολλά τα ματάκια μας. Γυναίκες με χείλη  στο σχήμα πάπιας με εμάς θεατές στο τσίρκο της πλαστικής, έτοιμους να τις πετάξουμε γαριδάκια στο τσιρκοπάρκο που στήσανε οι συνεδέλφισες πλαστικοποιημένες. ή να τις βάλουμε στην μπανιέρα.

Στην αρχή φυσικά oι τσοντοπαραγωγές βρήκαν την χαρά τους. Τεράστια στήθη σαν θάλασσες σιλικόνης, σε μια παλίρροια βυζόσουπας, αλληθώρισαν το μάτι μας. Έφτασαν τα βυζιά σε νούμερο 12. Χόρτασε το μάτι κάθε πεινασμένου. Το μειονέκτημα; Δεν κουνιούνται. Όπου και να τα πας, τα πλαστικοποιημένα μένουν ασάλευτα.

Μας χαιρετάνε από εκεί πάνω ειρωνικά και ακούνητα. Τόσο τέλεια που καμιά φορά σε αγανακτούν γιατί πια φαντάζουν στα έκπληκτα μάτια σου πως πλέον,  δεν έχουν καμιά γοητεία.Δεν πλάθουν την φαντασία. Την ακυρώνουν ευθυγραμίζοντας το μάτι μας στο προφανές. 

Το τέλειο, το αψεγάδιαστο προϊόν της επιστήμης σου ακυρώνει το μυαλό. Δεν ζητάει την συνδρομή σου για να φαντασιωθείς. Σου λέει: αυτό είμαι μην φαντασιωθείς τίποτε άλλο. Είμαι ο ορισμός της τελειότητας. Το στήθος αντικατέστησε το ανδρικό μοναχικό χέρι. προσφέρει σίγουρες γρήγορες εκσπερματώσεις . Η αφή, η όψη είναι συγκεκριμένη. Με αυτήν θα πορευτείς.

Ας αφήσουμε τις όμορφες γυναίκες για τους άντρες που δεν έχουν φαντασία.
~Marcel Proust~ | (Γάλλος συγγραφέας) | 1871-1922 |

Αγοράζοντας ομορφιά γινόμαστε όμορφες;

Τώρα τελευταία έχει κολλήσει το μυαλό μου σε κάτι υπέροχες μοβ γυαλιστερές γόβες που έχω δει σε μια βιτρίνα. Στέκονται εκεί στη βιτρίνα και είναι σαν να με προσκαλούν επιτακτικά. Απαιτούν δε να τις πάρω γρήγορα και άμεσα μήπως και τις πάρει κάποια άλλη.

Εφόσον τις πάρω, θα τις απολαύσω και θα τις χαρώ. Υπάρχει όμως και η περίπτωση να διχαστώ η γυναίκα.

Γιατί: οι μοβ γόβες θα με κάνουν ομορφότερη. Δεν γίνεται όμως συνέχεια να φοράω τις μοβ γόβες για να συντηρήσω την εικόνα της σέξι γυναίκας που έχω στο μυαλό μου. Δεν γίνεται να κοιμηθώ το βράδυ με αυτές. Επίσης αν με συναντήσει κάποιος που σιχαίνεται το μοβ θα με παροτρύνει να τις βγάλω.

Αν είναι προληπτικός θα με βρει μακάβρια και θα φτύσει στον κόρφο του. Αν είναι φετιχιστής δεν θα μου πει ούτε γεια. Θα προσκυνήσει τα παπούτσια μου και θα πιάσει ψιλή κουβέντα. Αν είναι η μάνα μου θα μου πει ότι μια ζωή πετάω τα λεφτά μου σε βλακείες.

Τι κάνω εγώ; Δεν αφήνω την άποψη του άλλου να με επηρεάσει. Επιμένω στην δική μου προσωπική εκδοχή του ωραίου.  Αλλά δεν εξαρτώ την άποψη μου για μένα από τις μοβ γόβες.

Δεν έγινα ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη από την ώρα που τις αγόρασα. Όμως  έχω την δύναμη να χρησιμοποιώ την μόδα προς όφελος μου χωρίς να με νοιάζει να τους ικανοποιήσω όλους. Έκανα την μόδα εργαλείο μου. Αν θέλω να βάλω ψεύτικα ματόκλαδα, ψεύτικα στήθια, ψεύτικο ποπό  να δημιουργήσω ψεύτικο ύψος,. μπορώ να το κάνω ανεξάρτητα από την γνώμη των άλλων. Δεν μπορώ να γίνομαι μια άλλη γιατί η μόδα προστάζει. Γιατί οι άνδρες θέλουν.

Για να ζήσω ισορροπημένα και αρμονικά με τον εαυτό μου, στο θέμα της ομορφιάς, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα θέματα που με αφορούν, πρέπει να υψώνω την δική μου προσωπικότητα. Και να την υψώνω σαν λάβαρο.

Απόσπασμα απο κείμενο της Χριστίνα Αντωνοπούλου, επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, ψυχολόγος-κοινωνιολόγος,

«Τόσο η ανδροκρατική εξουσία όσο και τα ΜΜΕ ανακαλύπτουν νέες μορφές και νέα σχήματα για να ανασυνθέτουν τους καθιερωμένους ρόλους και να υποτάσσουν ιεραρχώντας πολλές άλλες ανάγκες τους, προκειμένου να επιβιώσει η ανδρική νοοτροπία. Η εκμετάλλευση της γυναίκας -εκμετάλλευση σωματική, πνευματική και σεξουαλική- δημιουργεί και την ανάπτυξη έντονου ανταγωνισμού ανάμεσα στις γυναίκες στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν όσο καλύτερα μπορούν στα μοντέρνα πρότυπα που προωθούνται από τα ΜΜΕ, σύμφωνα με τις ανδροκρατικές προδιαγραφές.»

Η λεπτή και κομψή γυναίκα, έτσι όπως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, είναι ένας κοινωνικός όρος που αφορά το γυναικείο φύλο σε τέτοιο βαθμό, που συσχετίζεται με την κοινωνική αποδοχή του ατόμου, τη συναισθηματική του αποδοχή ή απόρριψη και τη συνακόλουθη κοινωνική περιθωριοποίηση που οδηγεί στη συναισθηματική απομόνωση, νεύρωση και χαμηλή αυτοεκτίμηση».

Να αδιαφορήσουμε δηλαδή για αυτά που επιθυμούν οι άνδρες;

Το να αδιαφορούμε για τα ανδρικά στάνταρ ομορφιάς δεν σημαίνει ότι αδιαφορούμε για εκείνους. Σημαίνει απλώς ότι δείχνουμε πως έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Και κυρίως στο θάρρος και την φαντασία μας να δημιουργήσουμε καινούργια πρότυπα. Πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας σαν θηλυκό αυτόγραφο που ζητάει την μία ανδρική υπογραφή.

Να πειστούμε εμείς οι ίδιες ότι είμαστε όμορφες όποιες κι αν είμαστε. Αλλά και να υποστηρίξουμε αυτό που είμαστε. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε εμπορικό προϊόν ή η απομίμηση κάποιας διασημότητας. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι ένας μικρός σταρ στον κύκλο του. Μπορεί να γίνει φωτογενής σαν να έχει διαρκώς απο επάνω του έναν μικρό προβολέα.

Η ομορφιά σίγουρα αλλάζει. Η ομορφιά έγινε δικτατορία γιατί μπορείς να την παραγγείλεις σαν πίτσα. Μπορείς να έχεις όλες τις διαστάσεις που επιθυμείς,όμως με μια ακαλλιέργητη ψυχή, με μία μη φιλοσοφημένη στάση ζωής, η ομορφιά γίνεται εφήμερη. Και μάλιστα μια πλαστική ομορφιά σε πτώση, γίνεται ακόμη πιο τραγική. Μοιάζει απελπισμένη.

Πολλά χρόνια μας λένε ότι η ομορφιά πηγάζει από μέσα και ύστερα μας σερβίρουν στα μούτρα υπερφυσικά αδύνατες, σχεδόν μεταφυσικές εξαϋλωμένες υπάρξεις έτοιμες να αναληφθούν στους ουρανούς από την αδυναμία, γυναίκες που περνούν στα διαφημιστικά με εκείνο το βλοσυρό ψαρωτικό ύφος που δηλώνει εγώ είμαι και άλλη καμιά, χωρίς να γελάει για να δούμε αν της φαίνονται τα ούλα. Άντε τώρα αυτήν την θεά να την σκεφτείς στην τουαλέτα με διάρροια και πονόκοιλο.

Μπορείς ; Δεν μπορείς! Και πως να ταυτιστείς με αυτό το θηλυκό που προβάλλεται συνεχώς ως στιγμιότυπο; Το προσωπικό δράμα αυτής της θεάς, είναι ότι δεν μπορεί να είναι θεά. Θέλει να διατηρήσει την παραπλανητική της εικόνα ακόμη και υποφέροντας με γαστρεντερίτιδα. Εκτός αν είναι φιλοσοφημένη και αυτοσατιρίζεται.

Κι όμως οι εποχές φαίνονται να αλλάζουν. Στο Χόλιγουντ την βιομηχανία της ομορφιάς, οι γυναίκες πια δεν έχουν τα χοντρά αισθησιακά χείλη που παραπέμπουν στο στοματικό έρωτα. Απο άκρατο φεμινισμό; Όχι. Σίγουρα όχι!

Οι “γάτες” τεχνίτες της εικόνας,σίγουρα έχουν ρίξει γκάλοπ στην αγορά για το τι επιθυμούν στην πραγματικότητα οι άντρες. Ειδικοί ψυχολόγοι- ψυχίατροι,  κατέληξαν ότι οι άνδρες, ότι και να λένε σίγουρα βαρέθηκαν και αυτοί την αγία εικόνα της αψεγάδιαστης ομορφιάς των μοντέλων.

Θέλουν κάτι πιο κυτταριδωτό. Εξου και η Μπιγιονσέ με τα τροφαντά οπίσθια της μαμάς που παραπέμπει στην ικανότητα γέννας εξού και η Τζένιφερ Λόπεζ.

Και τίθεται το ερώτημα: αν κάποιοι έμποροι της ομορφιάς καθορίζουν τις διαστάσεις των ιδανικών φρυδιών και χειλιών του στήθους και της περιφέρειας, γιατί να μην το καθορίσουμε εμείς στο δικό μας προσωπικό σινεμά;

Γιατί να μην επινοήσουμε το δικό μας προσωπικό μυθιστόρημα; Να αγαπήσουμε το χρώμα των ματιών μας, το μέγεθος του στήθους μας αλλά το κυριότερο,  να αγαπήσουμε τις αδυναμίες μας έτσι όπως πάντα οι άλλοι τις έχουν καθορίσει.

Το να αρέσει κάποιος δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα ομορφιάς. Αλλά όποιος αρέσει είναι όμορφος στα μάτια αυτού που αρέσει.
~Philip Sidney~ | (Άγγλος Ποιητής και Αυλικός) | 1554-1586

Όχι όταν λέμε ότι η ομορφιά έρχεται από μέσα, δεν εννοούμε ότι έρχεται απο το συκώτι. Βέβαια καλά είναι να έχουμε το συκώτι μας σε καλή φόρμα, αλλά πρώτα, παίζουν ρόλο τα ενδιαφέροντα μας. Η πάλη μας να διαπαιδαγωγήσουμε τον εαυτό μας. Να τον κάνουμε καλύτερο. Να ξεπεράσουμε τα μειονεκτήματα του. Δεν είναι ανάγκη να διαβάζεις βιβλία για να καλλιεργηθείς. Ο κόσμος παραπέρνει στα σοβαρά την μόρφωση ξεχνώντας πολύ συχνά ότι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες πολέμου, υπήρξαν άριστοι επιστήμονες.

Οι περγαμηνές των σπουδών δεν προσφέρουν ομορφιά, απλώς τίτλους. Όπως ακριβώς τίτλο προσφέρει και ένας διαγωνισμός ομορφιάς. Μερικές φορές μάλιστα η επίδειξη γνώσης είναι προστυχότερη και από την πιο πορνό ομορφιά. Η ομορφιά θεωρώ από την 42χρονη επίσκεψη μου σε αυτόν τον πλανήτη, εξαρτάται από την συναισθηματική καλλιέργεια. Από το ταλέντο σου να μπαίνεις στην θέση του άλλου. Από την αγάπη.

Ας βρούμε πράγματα που μας εμπνέουν. Ας αφήσουμε το μάτι μας να χυθεί αισθαντικά στο βαθύ γαλάζιο μιας θάλασσας. Μπορεί τα ίδια, αν είναι καστανά να μην γίνουν μπλε, όμως καθώς θα δακρύζουν από συγκίνηση, μπορεί να συναντηθούν από ένα ζευγάρι άλλα μάτια που συγκινείται από την ίδια εικόνα που συγκινείσαι και εσύ. Και τότε για εκείνον, μπορεί να γίνει η αποκάλυψη. Να συνειδητοποιήσει ότι έχει απέναντι του το ομορφότερο πλάσμα της γης. Εσένα!

Γράφει η Ζωή Κυροπούλου

Η ομορφιά χωρίς χάρη είναι σαν αγκίστρι χωρίς δόλωμα.

 ~Ralph Waldo Emerson~ | (Αμερικανός φιλόσοφος) | 1803-1884