ΠΩΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ «ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ» ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ!!!

*Εμπνεόταν από την Αρχαία Ελλάδα, αλλά ρήμαξε την σύγχρονη Ελλάδα όταν την κατέκτησε.

*Θαύμαζε την αρχαία Ελλάδα, αλλά
κατέστρεψε την Ελλάδα της εποχής του

«[…] δ) Μόνο ένας γνήσιος Γερμανός μπορεί να έχει το δικαίωμα της υπηκοότητας. Γνήσιος Γερμανός μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που έχει γερμανική καταγωγή, ανεξαρτήτως θρησκείας. Συνεπώς, κανένας Εβραίος δε μπορεί να θεωρηθεί γνήσιος Γερμανός, ε) Όσοι δεν έχουν δικαίωμα υπηκοότητας μπορούν να θεωρούνται μόνο φιλοξενούμενοι στη Γερμανία και πρέπει να υπάγονται στους νόμους περί αλλοδαπών, στ)

 Μόνο οι πολίτες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για την ηγεσία και τους νόμους του κράτους. Έτσι, απαιτούμε μόνο όσοι έχουν δικαίωμα υπηκοότητας να πρέπει να έχουν πρόσβαση στην εργασία σε οποιαδήποτε δημόσια θέση, είτε σε εθνικό είτε τοπικό επίπεδο – είμαστε αντίθετοι στο διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό σύστημα στο οποίο οι άνθρωποι εργάζονται με βάση το κόμμα στο οποίο ανήκουν και όχι σύμφωνα με τον χαρακτήρα και την ικανότητά τους […]».

Αυτές οι προτάσεις περιέχονται αυτούσιες στο πρόγραμμα των εικοσιπέντε σημείων του Κόμματος των Γερμανών Εργατών και εκφωνήθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και Υπεύθυνος του Τομέα Προπαγάνδας, σε συγκέντρωση του κόμματος στις 24 Φεβρουαρίου 1920.


Τα τρία σημεία που παρουσιάστηκαν παραπάνω φανερώνουν την κοσμοθεωρία του Ναζισμού που επιβλήθηκε περίπου δέκα χρόνια αργότερα στη Γερμανία, μέσω της δημοκρατικής οδού. Ενδιαφέρον έχει να δούμε από πού προήλθε αυτή η κοσμοθεωρία και πώς ο Χίτλερ διαμόρφωσε την ιδεολογία αυτή.

 *Το απεχθές πόνημα του Χίτλερ "Ο Αγών μου"

Περίπου τρία χρόνια μετά τη διατύπωση των θέσεων αυτών, ο Χίτλερ, όντας κρατούμενος λόγω του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Μονάχου, έγραψε μέσα στη φυλακή το ιδεολογικό μανιφέστο των Εθνικοσοσιαλιστών, το βιβλίο «Ο Αγών Μου». Σε μια αποστροφή του βιβλίου του, γράφει χαρακτηριστικά:

«Είχα μπροστά μου το υπέροχο Ελληνικό στοιχείο εδώ, στη γερμανική γη». Για τον Χίτλερ, η αρχαία Ελλάδα ήταν χώρα- πρότυπο, για τρεις λόγους: Την καθαρότητα της φυλής, την καλαισθησία και την πρόταση του Πλάτωνα για διακυβέρνηση του κράτους από τους φιλοσόφους, όπως την περιέγραψε στην Πολιτεία.

Ο Χίτλερ επηρεάστηκε κυρίως από την καθαρότητα της φυλής και την πρόταση του Πλάτωνα. Η επιρροή αυτή φάνηκε σε δύο σημαντικές περιπτώσεις. Την περίοδο 1919- 1933 άσκησε έντονη κριτική στο δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης, χαρακτηρίζοντάς το «γέρικο άρμα των κομμάτων». Τα μέλη των κομμάτων τα αποκαλούσε «παρατηρητές των άστρων και αστρολόγους των κομμάτων».

Επί της ουσίας, οι πολιτικοί, σύμφωνα με τον Χίτλερ, οι πολιτικοί ήταν άτομα φοβισμένα, ανίκανα να κυβερνήσουν και υποταγμένα στις απαιτήσεις της Αντάντ. Συνεπώς, την εξουσία έπρεπε να αναλάβουν «φωτισμένα άτομα» έτοιμα να κυβερνήσουν, απελευθερωμένα από μικροκομματικά συμφέροντα. Η πρόταση του Χίτλερ ταιριάζει σε ένα σημαντικό βαθμό με την πρόταση του Πλάτωνα. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, την εξουσία έπρεπε να την ασκήσουν οι φιλόσοφοι και όχι όλος ο λαός, η πλειονότητα του οποίου ήταν αμαθής και δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις προκειμένου να διοικήσει μία πόλη- κράτος. Συνεπώς, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η εξουσία ασκούνταν κατά κύριο λόγο από ανθρώπους ανίκανους.

Ο Χίτλερ κατάφερε να «εφαρμόσει» την πρόταση του Πλάτωνα με τον εξής τρόπο: Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, το Ράιχσταγκ ψήφισε τον Νόμο περί Εξουσιοδότησης. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, κάθε νόμος που έφερε την υπογραφή έστω μόνο του αρμόδιου υπουργού, και όχι απαραίτητα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ήταν έγκυρος. Για να μπορέσει, όμως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκδώσει κάποιο νόμο έπρεπε απαραίτητα να υπογράφεται και από τον αρμόδιο υπουργό. Αποτέλεσμα της ψήφισης του νόμου αυτού ήταν να παραμεριστούν οι δύο άλλοι πόλοι άσκησης της εξουσίας, η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και να ενισχυθεί τρομερά η Κυβέρνηση. Λίγο καιρό μετά την ψήφιση του νόμου αυτού, το σύνολο των υπόλοιπων πολιτικών κομμάτων κηρύχθηκαν εκτός νόμου και συνελήφθησαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του Χίτλερ.

*Τα απαίσια στρατόπεδα συγκέντρωσης

Η καθαρότητα της φυλής ήταν ένα ζήτημα το οποίο απασχόλησε ιδιαίτερα τον Χίτλερ, ο οποίος «εμπνεύστηκε» από το παράδειγμα της αρχαίας Σπάρτης. Όντας ήδη γνωστός για το αντιεβραϊκό του μένος, όταν ανέλαβε την εξουσία έθεσε σε εφαρμογή σχέδιο για τον εξοβελισμό των Εβραίων της Γερμανίας από την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, όπως απαγόρευση των Γερμανών πολιτών να ψωνίζουν από καταστήματα Εβραίων και υποχρεωτική παραίτηση όλων των Εβραίων δημοσίων υπαλλήλων.

Η διάκριση εναντίον των Εβραίων θεσπίστηκε και επίσημα με την υιοθέτηση των «Νόμων της Νυρεμβέργης». Πρόκειται για δύο νόμους που υιοθετήθηκαν στο ετήσιο συνέδριο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Νυρεμβέργη το 1935, τον Νόμο για την προστασία του Γερμανικού αίματος και τιμής και τον Νόμο περί Υπηκοότητας.

Σύμφωνα με τον Νόμο περί Υπηκοότητας, θεσπίζονταν κριτήρια σχετικά με το χαρακτηρισμό πολιτών ως Εβραίων. Εβραίοι θεωρούνταν όσοι: α) είχαν και τους δύο γονείς Εβραίους, β) είχαν τους τρεις από τους τέσσερις παππούδες Εβραίους, γ) ανήκαν στην Εβραϊκή κοινότητα, δ) ήταν παντρεμένοι με Εβραίο, ε) ήταν παιδιά εξωσυζυγικής σχέσης Γερμανού με Εβραίο. Όσοι θεωρούνταν Εβραίοι εξέπιπταν του αξιώματος που κατείχαν, αν ήταν αιρετοί άρχοντες, ή παραιτούνταν της θέσης τους, αν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και στερούνταν σύνταξης, εφόσον δεν ήταν Γερμανοί υπήκοοι.

 Ο Νόμος για την προστασία του Γερμανικού αίματος και τιμής απαγόρευε στους Εβραίους να παντρευτούν ή να διατηρούν εξωσυζυγική σχέση με Γερμανούς, να έχουν Γερμανίδες οικιακές βοηθούς και Γερμανούς υπαλλήλους στις επιχειρήσεις τους. Επιπλέον, τους απαγορεύθηκε να φέρουν το εθνόσημο της Γερμανίας, αλλά τους επιτρεπόταν να φέρουν τα διακριτικά χρώματά τους.

Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι ο Χίτλερ «υιοθέτησε» με τον δικό του τρόπο τα ιδεώδη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Από τη μία μεριά, επικαλούμενος τον Πλάτωνα επέβαλε την απαγόρευση λειτουργίας των αντίπαλων πολιτικών κομμάτων, και από την άλλη, έχοντας ως παράδειγμα την αρχαία Σπάρτη, εφάρμοσε τρομερές διακρίσεις εναντίον των Εβραίων με αυθαίρετα κριτήρια επιλογής.

 Όσον αφορά την Πολιτεία, ο Πλάτωνας πρότεινε ένα ιδεατό και μη εφαρμόσιμο σύστημα διακυβέρνησης, στο οποίο η εξουσία θα ασκούνταν από φιλοσόφους. Από την άλλη μεριά, πράγματι η αρχαία Σπάρτη ήταν γνωστή για το γεγονός ότι έδινε σημασία στην καθαρότητα της φυλής και δεν επιθυμούσε να μπαίνουν ξένοι να ζουν εντός των ορίων της. Όμως, η αρχαία Σπάρτη δεν υιοθέτησε αυθαίρετα μέτρα εναντίον κατοίκων της θεωρώντας τους ξένους και, συνεπώς, να τους απαγορεύσει να μένουν εντός των ορίων της πόλης– κράτους.

Απόστολος Τσομπάνης- Νότιος

Πηγή : periergaa.blogspot.com/