Μονιμοποιούνται συμβασιούχοι «νέας γενιάς»

Δικαιώνονται εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν πριν από 3-4 χρόνια

«Πράσινο φως» για τη δικαίωση συμβασιούχων που έχουν προσληφθεί ακόμα και τα τελευταία χρόνια ανάβει η δικαιοσύνη.

Πρωτοβάθμιες δικαστικές αποφάσεις που ισοδυναμούν με βραδυφλεγή βόμβα, ανοίγουν ξανά τον κύκλο των μονιμοποιήσεων, ξεπερνώντας την πρόσφατη νομολογία του Αρείου Πάγου και τη συνταγματική απαγόρευση για μετατροπή των συμβάσεων εργασίας από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. 

Ανατρέποντας τα μέχρι τώρα δεδομένα, αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις του Πρωτοδικείου Αθήνας δικαιώνουν συμβασιούχους «νέας γενιάς» που προσλήφθηκαν τα τελευταία 3 - 4 χρόνια (πολύ αργότερα από την «τελευταία ευκαιρία» που έδωσε το διάταγμα Παυλόπουλου Π.Δ. 164/04), προχωρώντας τολμηρά πέρα από τη νομολογία της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου (7/11) που επέτρεψε να μονιμοποιήσει μόνο όσους προσλήφθηκαν πριν από τις 17-4-2001, οπότε άρχισε να ισχύει το αναθεωρημένο Σύνταγμα.

Υπερβαίνοντας νομολογιακά τη συνταγματική απαγόρευση μονιμοποίησης και την ημερομηνία - ορόσημο, οι δικαστικές αποφάσεις κρίνοντας ότι τα δικαστήρια μπορούν να δικαιώνουν και όσους προσλήφθηκαν μετά τις 17-4-2001, το 2008 ή 2009 κ.λπ. αρκεί να φαίνεται ότι καλύπτουν στην πραγματικότητα πάγιες και διαρκείς ανάγκες και η πρόσληψή τους έγινε προσχηματικά με σύμβαση ορισμένου χρόνου ή μίσθωση έργου.

Χαρακτηρίζουν το Π.Δ. 164/04 αναποτελεσματικό και ανεπαρκές για την προστασία συμβασιούχων, γιατί οι κυρώσεις του δεν αποτρέπουν την καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων.

Αορίστου

Η δικαστική αναγνώριση ότι οι εργαζόμενοι συνδέονται με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, ανεξάρτητα από το χρόνο πρόσληψης (και τον τρόπο αμοιβής - ασφάλισης), ανοίγει το δρόμο για «μπαράζ» αγωγών και μονιμοποιήσεων, για την καταβολή αναδρομικά διαφορών αποδοχών και ακύρωση της απομάκρυνσης από την εργασία.

Το Πρωτοδικείο Αθηνών (εργατικό τμήμα) υιοθετώντας (233/12) αγωγή του δικηγόρου Κ. Τοκατλίδη, έκρινε ότι η συνταγματική απαγόρευση μονιμοποίησης μετά τη συνταγματική αναθεώρηση (17-4-01) αφορά μόνο όσους καλύπτουν πρόσκαιρες, απρόβλεπτες ή εποχικές ανάγκες.

Αντίθετα, δεν αφορά όσους καλύπτουν στην πραγματικότητα πάγιες, διαρκείς ανάγκες και υποχρεώθηκαν να υπογράψουν προσχηματικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή μίσθωσης έργου, με καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους. Η απόφαση - «βόμβα» δικαιώνει συμβασιούχο χαρακτηρίζοντας τη σύμβασή της «αορίστου χρόνου» από την πρόσληψή της (10-4-08) κι όχι μίσθωσης έργου, όπως καταχρηστικά καταρτίστηκε.

Του Αλέξανδρου Αυλωνίτη

imerisia.gr