Ο πιο δύσκολος τοκετός

 

Εκλογές ;  Οσονούπω!

Θα βάζατε στοίχημα πότε θα ανακοινωθεί η ημερομηνία των εκλογών;

  «Με πλησίασε που λές, πολύ εμπιστευτικά, και μου είπε μία δημοσιογράφος γνωστού καναλιού, σχεδόν ψιθυριστά: «Οι εκλογές κλείδωσαν - στις 6 Μαΐου». Αυτό μου διηγήθηκε ο φίλος Δημητράκης στον απογευματινό περίπατο της γειτονιάς.
  «Εκλογές; Μα, θα γίνουν; Το πράγμα έχει καταντήσει αστείο…» σχολίασε η Μίνα.

  Η ημερομηνία των εκλογών, μια σοβαρή μάλλον υπόθεση κάποιων άλλων εποχών, έχει υποστεί την ανάλογη απαξίωση, από τον τρόπο χειρισμού της πολιτικής, από τους ανάξιους αποδεδειγμένα πλέον να φέρουν το όνομα «πολιτικός».
  Όλοι αυτοί που περιφέρουν το σαρκίο τους από τηλεπαράθυρο σε τηλεπαράθυρο, μη τολμώντας να επισκεφτούν ένα καφενείο έχοντας καταλάβει πως δεν είναι πλέον αποδεκτοί από ουδένα εχέφρονα πολίτη –και ευτυχώς, φαίνεται πως ο αριθμός τους έχει αυξηθεί- έχουν γελοιοποιήσει και την έννοια της εκλογική διαδικασίας, αρνούμενοι ακόμα και να προφέρουν την ημερομηνία της υπέρτατης κρίσης γι’ αυτούς.

  Η πικρή αλήθεια είναι πως ο Τόμσεν κι η τρόικα, δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν θα επιτρέψουν στον υπόδουλο λαό της χώρας που έχει λεηλατηθεί από ανίκανους πολιτικούς και τους διεθνείς τοκογλύφους, να εκφραστεί.
  Έτσι δεν απομένει, παρά να απολαμβάνουμε στιγμιότυπα από τα ραπίσματα που δόθηκαν στους χαρτογιακάδες της τρόικα, από τινές ευρωβουλευτές και το γουχάισμά τους,  σε συνέδριο του London School of Economics.

  Μας κουβάλησε την τρόικα ο ακατανόμαστος εκείνος, απερίγραπτος πρώην εκλεκτός μιας παραπλανημένης κοινωνίας που, ελπίζω, ότι δεν έχει πλέον περιθώρια άλλου λάθους.
  Οι ίδιες σειρήνες, οι δημοσκόποι και οι βαρόνοι των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, έχουν αρχίσει και προβάλλουν τους δικούς τους όρους. Απομένει αν θα βρεθούν οι ίδιοι μυγοχάφτες.
  Από την άλλη υπάρχουν οι θιασώτες «μυστικών δημοσκοπήσεων», που έχουν τρομοκρατήσει τις ηγεσίες των «παραδοσιακών» κομματικών σχηματισμών, που διαπιστώνουν ότι η λαϊκή αγανάκτηση είναι πλέον ασυγκράτητη.

  Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε το «κόμμα των αναποφάσιστων». Δεν εξηγούν ωστόσο, ότι εκεί μέσα συνωστίζεται όλη η αντίδραση στους μνημονιακούς, και απλώς αναζητείται η πλέον πρόσφορη διέξοδος.
  Το άσχημο είναι πως για τους σκεπτόμενους ψηφοφόρους –ναι υπάρχουν κι αυτοί- υπάρχει αναζήτηση της πιο σωστής αντίδρασης. Όταν τα δύο παραδοσιακά «μεγάλα» κόμματα ποδοπάτησαν τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία των μισθωτών, συνταξιούχων και μικρομεσαίων, με τι μούτρα θα ζητήσουν ψήφο από εκείνους που εγκατέλειψαν στην τρόϊκα που θέλει να τους μετατρέψει σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

  Όταν μας έβαζε στην ΕΟΚ ο γέρο Καραμανλής υποσχέθηκε πως σε λίγο «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια». Όταν μας έβαζε στην ευρωζώνη ο Σημίτης, είχε πει το περίφημο «πάει πια η Ψωροκώσταινα».
  Μια βόλτα στους εμπορικούς δρόμους με τα πολλαπλά λουκέτα, μια βόλτα στον ΟΑΕΔ, ή όπως τον ξαναβαφτίσανε, με τις ουρές των ανέργων, μια βόλτα στις λαϊκές αγορές –όταν κλείνουν- με εκείνους που ψάχνουν στους σωρούς με τα πεταμένα λαχανικά, δείχνει το χάσμα των γραβατωμένων πολιτικών στα τηλεπαράθυρα και του βιοπαλαιστή που δεν ξέρει πως τα φέρνει βόλτα για τον καθημερινό επιούσιο.
  

Κι ένα ερώτημα στον άλλοτε συνδικαλιστή σημερινό υπουργό ανεργίας και λεηλασίας των ασφαλιστικών ταμείων (πού ‘σουν νιότη πού ‘λεγες πως θα γινόμουν άλλος). Θα εξηγηγήσεις στις προεκλογικούς σου λόγους (από μακριά) πως είναι δυνατόν οι ψηφοφόροι να τα βγάλουν πέρα με μισθούς και συντάξεις Βουλγαρίας;

  Αλλά όπως σχολιάζει κι ο φίλος μου ο Κώστας στον «Παρατηρητή Πειραιά»,
«Που πάει να πει ότι ουδείς δικαιούται την επαύριο να ισχυριστεί. Οτι δεν ήξερε. Οτι τον γέλασαν. Οτι τον παραπλάνησαν. Οτι δηλαδή φταίνε μόνο οι συνήθεις ύποπτοι οι πολιτικοί. Οπου νά' ναι έρχεται η ώρα της κρίσεως για καθένα που ζει εδώ. Για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση όλοι μα όλοι θα συναντηθούν με την Αλήθεια την πικρή!»

http://styx.gr