Το καθεστώς της υπαρκτής δημοκρατίας

Αυτό έχουμε μ΄αυτό πορευόμαστε

«Βρίσκομαι τώρα στη Μόσχα- γράφει σε άρθρο του στους Financial Times o Gideon Rachman- κι έχω εκπλαγεί από το μέγεθος του ενδιαφέροντός τους για την πολιτική και οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Μία φιλελεύθερη ακαδημαϊκός, από τους υπέρμαχους των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στην Κίνα, μου είπε πως της δημιουργούνται δεύτερες σκέψεις εξ αιτίας της πάοψης πως η κρίση στην Ευρώπη αντικατοπτρίζει τις αδυναμίες των δημοκρατικών καθεστώτων.

Το πρόβλημα είναι πως οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ανεβαίνουν στην εξουσία δωροδοκώντας τους ψηφοφόρους με υποσχέσεις που δεν κρατούν και σε αντιστάθμισμα δίνουν ανυπόφορες για τον κρατικό προϋπολογισμό κοινωνικές παροχές. (…) Και υπάρχει κάποια αλήθεια στην ιδέα ότι η δημοκρατία κάνει τους πολιτικούς να δίνουν υποσχέσεις που δεν κρατούν. Στην Ελλάδα και την Ιταλία, οι εκλεγμένοι πολιτικοί αντιμετώπισαν τόσο άσχημα την οικονομική κρίση ώστε υποχρεώθηκαν να αντικατασταθούν προσωρινά από μη εκλεγμένους τεχνοκράτες».

Στο άρθρο του ο Rachman επαναλαμβάνει το γνωστό τροπάριο των «ψευτοδημοκρατιών» μετά από εκλογές, και παραθέτει ως παράδειγμα τις εκλογές της Κυριακής στη Ρωσία, που σήμαναν άλλη μια εναλλαγή στην εξουσία των ίδιων προσώπων, και το Ιράν.

Αν η δημοκρατία όμως βρίσκεται σε κρίση το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Ουδέν σχόλιο, για τις ΗΠΑ, όπου κυβερνάει ο αρχιψεύταρος Ομπάμα, ποιυ αν κέρδισε τις εκλογές το όφειλε στις φιλειρηνικές προεκλογικές υποσχέσεις που αν και δεν τήρησε (αποχώρηση από Ιράκ και Αφγανιστάν) του δώσανε και βραβείο Νόμπελ προκαταβολικά (!).

Στη Μέκκα της δημοκρατίας -όπως την αποκαλούσαν επί ψυχρού πολέμου- να μην ξεχνάμε, πως ο προηγούμενος πρόεδρος ο Τζορτζ W. Μπους, πήρε την εκλογική νίκη για την προεδρία με απόφαση του Ανωτάτου δικαστηρίου…

Δεν έχετε όμως να μου δείξετε μια πραγματική δημοκρατία, με την έννοια του όρου, για να σας πω ότι πραγματικά αυτό το πολίτευμα έφτασε στα όριά του.

Εκ των πραγμάτων στην ανθρώπινη ζούγκλα, καθημερινά αποδεικνύεται ότι στο περιβάλλον των θηλαστικών δεν νοούνται ιδανικά πολιτεύματα. Εκτός αν όλη η ανθρωπότητα περιβληθεί με τον μανδύα των ιδανικών πολιτών, όπου δεν θα επικρατούν τα οικονομικά συστήματα και η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, που ωστόσο, ούτε στα καθεστώτα του κάποτε υπαρκτού σοσιαλισμού ίσχυσε.

Ακόμα και στην Ευρώπη, όπου ισχύουν πολύ καλύτεροι δημοκρατικοί θεσμοί, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν έχει ισχύ ούτε καν συμμετοχή. Ούτε στην επανεκλογή του προέδρου Ρομπάι… Ούτε στις αποφάσεις για πολεμικές επιχειρήσεις, που πήραν κατόπιν αμερικανικής παρότρυνσης (αν όχι εντολής) Γαλλία και Βρετανία για επιχειρήσεις στη Λιβύη.

Λιγοστεύουν λοιπόν, οι «εχθροί της δημοκρατίας», μετά την βίαιη ανατροπή και δολοφονία του Καντάφι στη Λιβύη –με δυτική υποβοήθηση. Επόμενος στόχος είναι πλέον η Συρία και το Ιράν.

Λες και στα κράτη όπου ανατράπηκε η τυραννία, όπως η Αίγυπτος για παράδειγμα, ή το Ιράκ, και αφού έχουν γίνει «δημοκρατικές» εκλογές, υφίσταται ίχνος δημοκρατίας…

Το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, που αποτελεί τον επόμενο στόχο επειδή είναι ανεξέλεγκτο, αποτελεί υπόδειγμα δημοκρατίας μπροστά στο φιλικό προς τις ΗΠΑ, θεοκρατικό-φεουδαρχικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας. Που ωστόσο δεν ενοχλεί, επειδή είναι ελεγχόμενο. Για να μη μιλήσουμε για την θεοκρατική δημοκρατία του Ισραήλ, που ελέω θρησκευτικής αλληλεγγύης του πανίσχυρου οικονομικά, εβραϊκού λόμπι, καθοδηγεί τις αποφάσεις των ΗΠΑ.

«Στο θέμα του Ιράν, έχω την αμέριστη υποστήριξη του Ισραήλ», διαβεβαίωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ την Κυριακή ομάδα του ισραηλινού λόμπι με τους οποίους συναντήθηκε.

Θέμα της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ, αποτελεί η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, που ωστόσο προκλήθηκε από την απόφαση των δυτικών –με αμερικανική προτροπή- να επιβάλλουν οικονομικά αντίποινα στο Ιράν.

Η σύγχρονη δημοκρατία πλέον, δημιουργεί κρίσεις ώστε να τις εκμεταλλευτούν για προεκλογικούς λόγους υποψήφιοι με την υπόσχεση ότι μόλις πάρουν την εξουσία, θα λύσουν τα προβλήματα.

Αυτό είναι το καθεστώς της υπαρκτής δημοκρατίας. Περιμένουμε με την ελπίδα ότι θα εφαρμοστεί ιδανικότερο. Αλλά ως τότε, μ' αυτό πορευόμαστε. Φτάνει να μη μας κοροϊδεύουν ότι ζούμε σε συνθήκες αληθινής δημοκρατίας.

(Κ. Μπετινάκης)

styx.gr