Η σιωπή των ... “αγνών”

Περιμένοντας απάντηση Συνήθως, τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν, όταν κάποιοι επιλέγουν την σιωπή για να ...απαντήσουν, σε επώνυμες και μ...

Περιμένοντας απάντηση

Συνήθως, τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν, όταν κάποιοι επιλέγουν την σιωπή για να ...απαντήσουν, σε επώνυμες και με στοιχεία καταγγελίες, που θέτουν σε αμφισβήτηση την νομιμότητα των πράξεων και αποφάσεων τους.

Είτε οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσον αγνοί, τόσον ανιδιοτελείς, τόσον ...υπεράνω, που απαξιούν να ασχοληθουν με θέματα τα οποία, κατά την αγνή τους άποψη, δεν τους αγγίζουν.

Είτε περιμένουν να περάσει ο χρόνος, να ξεχασθεί το πράγμα και να κουκουλώσουν τις πομπές του.

Είτε, τέλος, δεν έχουν τίποτα να πούν.

Τέτοιες μέθοδοι “αυτοάμυνας” ωστόσο, έχουμε συνηθισει να βλέπουμε να χρησιμοποιούνται από υπουργούς, βουλευτές, επιχειρηματίες, εκπροσώπους εμίρηδων, μάνατζερς του ποδοσφαίρου, τηλεπερσόνες, διοικητές δημοσίων οργανισμών, κονομισάριους πάσης φύσεως, μυστικοσύμβουλους και παρατρεχάμενους της εκάστοτε εξουσίας και από ανθρώπους που κινούνται στο σκοτάδι, για να μην φαίνονται ουτε αυτοί ούτε και η ...σκιά τους.

Δεν θυμάμαι, όμως, τα τελευταία τριάντα χρόνια, νά έχουν επιλέξει την μέθοδο της σιωπής, για να ...απαντήσουν στους επικριτές τους, δημοσιογράφοι και δή οι υψηλοί εκπρόσωποι της κορυφαίας δημοσιογραφικής Ενωσης, της ΕΣΗΕΑ.

Επί του προκειμένου λοιπόν...

Στις 14 Φεβρουαρίου 2012, ο συνάδελφος Σεραφείμ Μηχιώτης, απέστειλε επιστολή (Αριθ. Πρωτοκόλλου 583), προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, στην οποία, μεταξύ άλλων, υπογράμμιζε ότι:

- Η Ενωση των δημοσιογράφων, “λειτουργεί χωρίς εγκεκριμένον Π/Υ, γεγονός άκρως ανησυχητικόν, λαμβανομένης υπ’ όψιν και της δεινής οικονομικής συγκυρίας, τόσον γενικώς, όσον και ειδικώς διά τα ΜΜΕ, με την δραματικήν μείωσιν των εσόδων από το αγγελιόσημον. Ακριβώς, δε, και εξ αυτού του γεγονότος απαιτείται ιδιαιτέρα περίσκεψις εις την διαχείρισιν των πόρων της ΕΣΗΕΑ.»

Στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αποφασίσθηκε, “με απλήν πλειοψηφίαν, η χρηματοδότησις του εν λόγω απεργιακού φύλλου των εργαζομένων της Χ.Κ. ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. με το ποσόν των 10.000€ (δέκα χιλιάδων), εκ των πόρων του Ταμείου Αλληλεγγύης της Ενώσεως, οι οποίοι προορίζονται διά τους ανέργους ή απεργούς δημοσιογράφους- μέλη. Συνεπώς αυτή η γαλαντόμος απόφασις χρηματοδοτήσεως του Δ.Σ. μόνον δι΄ ένα αποκλειστικώς απεργιακόν φύλλον θα έπρεπε να δοθεί, εφ’ όσον ελήφθη»

- Δεδομένου, όμως, ότι «οι υπεύθυνοι διά την έκδοσιν του εν λόγω φύλλου, είτε μετέτρεψαν εκ των υστέρων τον χαρακτήρα του εκδοθησόμενου φύλλου -και μάλιστα δίχως οι χειρισμοί των να τυγχάνουν της αποδοχής των εργαζομένων της Χ.Κ. ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε., τους οποίους δεν πληροφορούν επαρκώς, αν δεν παραπληροφορούν-, είτε δεν ενημέρωσαν πλήρως, ως ώφειλαν, το Δ.Σ. της Ενώσεως, προκύπτει αντικειμενικώς θέμα ελέγχου της σχετικής αποφάσεως της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ., διά την νομιμότητά της και την σκοπιμότητά της.

Αν αναλογισθούμε ότι, βάσει των υπαρχουσών πληροφοριών, το φύλλον θα πωλείται προς 1€ έκαστον, τότε η ΕΣΗΕΑ εμφανίζεται να χρηματοδοτεί επιχειρηματικές δραστηριότητες απεργούντων συναδέλφων, έστω και με 10.000€. Καμία δεοντολογία δεν συναινεί προς τούτο.»

Μη γνωρίζοντας την πρωτοβουλία του συναδέλφου, απέστειλα και εγώ επιστολή, στις 21 Φεβρουαρίου 2012, προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, που φιλοξενήθηκε σ' αρκετά δημοσιογραφικά σάϊτ και στην οποία εξέθετα τις δικές μου απορίες και στα στοιχεία που είχα στη διάθεση μου, για το μείζον, κατά την άποψη μου, αυτό θέμα.

Ανέφερα, λοιπόν, στην επιστολή μου ότι:

“ Από το σύνολο των 800 και πλέον εργαζομένων-ανέργων της Ελευθεροτυπίας, μόνο 174 τίμησαν με την συμμετοχή τους την ΓΣ των εργαζομένων της εφημερίδας και απ' αυτούς, οι 129 αποφάσισαν να προχωρήσουν στήν έκδοση δεύτερου απεργιακού φύλλου, το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012.

Καμία αντίρρηση, αν το φύλλο ήταν και θα είναι πράγματι απεργιακό. Διότι ένα φύλλο με 56 σελίδες, που πωλείται έναντι 1 ευρώ στα περίπτερα, δεν μπορεί να είναι απεργιακό. Είναι εμπορικό, προσδίδει έσοδα σ' αυτούς που το εξέδωσαν οι οποίοι, μάλιστα, υποχρεούνται και να φορολογηθούν επ' αυτών των εσόδων.

Τα ερωτήματα, λοιπόν, που ανακύπτουν, γύρω απ' αυτή την προσπάθεια που προβάλλεται ως “επιστροφή των εργαζομένων της Ε”, είναι πολλά και αναπάντητα.

Η παρέα των “ιών”, που περιστρέφεται -καθόλου απειλητικά- γύρω από τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη διαβεβαίωσε, σ' όλους τους τόνους, στο διαδίκτυο, ότι την ευθύνη της έκδοσης αυτού του δήθεν απεργιακου φύλλου ειχε η Αστική Μη Κερδοσκοπικη Εταιρία “Ενότητα”, που εκδιδει και τον “Κόσμο της Αριστεράς” και ότι, για την χρηματοδότηση της έκδοσης, συνέβαλλε η ιδια η ΕΣΗΕΑ με την καταβολή 10.000 ευρώ.

Δυστυχώς, όμως, γι' αυτούς, δεν υπάρχει ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που να εγκρίνει την εκταμίευση αυτού του ποσού, για την έκδοση ενός φύλου, που μόνον απεργιακό δεν είναι.

Στην ταυτότητα του φύλλου, ως εκδότρια εταιρία, αναφέρεται η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία “Ενότητα”.

Το δε φύλλο μοιράσθηκε από το πρακτορείο “Αργος”, όπου μέτοχοι, μαζί με τον Ψυχάρη, τον Κουρή και άλλους εκδότες, είναι και η Χ. Κ. Τεγόπουλος.

Η εκδότρια εταιρία της “Ελευθεροτυπίας” δηλαδή, κέρδισε από την διανομή ενός φύλλου, που εκδόθηκε από τους εργαζόμενους που αντιδικούν μαζί της, για την είσπραξη των δεδουλευμένων τους.

Σήμερα, όμως, στο λογιστήριο της ΕΣΗΕΑ, παρουσιάσθηκε ένα τιμολόγιο 6.500 ευρώ του “Ομίλου Καλοφωλιά”, που εκδίδει την εφημερίδα “Εξπρές”, προκειμένου να εισπραχθεί, με την δικαιολογία ότι αυτός ο Ομιλος εξέδωσε το δήθεν απεργιακό των εργαζομένων της “Ε”.

Προφανώς η Αστική Μη κερδοσκοπική Εταιρία “Ενότητα”, δεν εμφανίσθηκε ως υπεύθυνη της έκδοσης, για να μην φορολογηθεί.

Πριν από λίγες μέρες, ωστόσο, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ είχε προκηρύξει απεργία στις εκδόσεις Καλοφωλιά διότι επέμενε να μην καταβάλλει τα δεδουλευμένα τυπογράφων και συντακτών.

# Τι έγινε και ο πρόεδρος της Ενωσης επέβαλλε την αναστολή της απεργίας στον Ομιλο χωρίς απόφαση του ΔΣ ;

# Ποιός τελικά έβαλε τα χρήματα για την έκδοση του πρώτου “απεργιακού” φύλλου, που αποτελεί απόπειρα έκδοσης μιας μεταλλαγμένης Ελευθεροτυπίας ;

# Ποιός θα φορολογηθεί για τα έσοδα που προέκυψαν από τις πωλήσεις του φύλλου? Ο Καλοφωλιάς ή η “Ενότητα” ;

# Ποιός θα διαχειρισθεί τα υπόλοιπα χρήματα από τις πωλήσεις του πρώτου και ενδεχομένως του δεύτερου φύλλου ;

# Τι όφελος θα έχουν απ' αυτό όσοι συνέβαλλαν με τη δουλειά τους στην έκδοση αυτού του φύλλου ;

# Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη για την εξαπάτηση του αναγνωστικού κοινού που, μέσα από το υστέρημα του, δίνει το ένα ευρώ, για ν' αγοράσει το δήθεν απεργιακό φύλλο των εργαζομένων της “Ε” ενώ πρόκειται για ένα καθαρά εμπορικό φύλλο που προσδίδει έσοδα σε συγκυριακούς εκδότες ;

Ως τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 1985 απαιτώ, να απαντήσει δημόσια σ' αυτά τα ερωτήματα το προεδρείο της Ενωσης και ειδικά ο πρόεδρος της Δημήτρης Τρίμης.

Σ' αυτήν την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με νόμους και με την αξιοπιστία που προσπαθούμε να ξανακερδίσουμε από τους πάλαι ποτέ αναγνώστες της Ελευθεροτυπίας.

Δεν μπορούμε, λοιπόν, να μιλάμε ούτε με κουκούλες, ούτε ανώνυμα, ούτε να κάνουμε το κοροϊδο.

Εξηγήσεις και διαφάνεια σ' όλα, εδώ και τώρα, γιατί υπάρχουν και όργανα ελέγχου (ΣΔΟΕ) και εισαγγελείς.”

Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, 16 Μαρτίου 2012, απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα δεν πήρα και τολμώ να υποθέσω ότι ούτε ο συνάδελφος κ. Μηχιώτης έχει λάβει κάποια απάντηση στις δικές του απορίες.

Στο μεταξύ, όμως, όσοι με την δια βοής συναίνεση των παρευρισκομένων στις Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας, εξελέγησαν μέλη της συντακτικής επιτροπής, προχώρησαν στην έκδοση και δεύτερου απεργιακού-εμπορικού φύλου, εισπράτοντας, συνολικά, πάνω από 65.000 ευρώ από τις πωλήσεις των δύο δήθεν απεργιακών φύλων.

Μέχρι σήμερα, κανείς δεν ξέρει ποιός εισέπραξε αυτά τα λεφτά, κανείς δεν ξέρει ποιός τα διαχειρίσθηκε και για ποιό σκοπό και κανείς, απ' όσους, έμμεσα και άμεσα, ενεπλάκησαν σ' αυτή την ιστορία εξαπάτησης του αναγνωστικού κοινού της “Ε”, θεώρησε σωστό να προβεί σέ έναν δημόσιο απολογισμό.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, οι εν λόγω πράξεις εμπίπτουν στις διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου.

...και η σιωπή των “αγνών” του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ δεν βοηθάει καθόλου στο να ριχθεί φώς σ αυτή την υπόθεση, που έχει να κάνει με μία μαζική εξαπάτηση των φανατικών αναγνωστών της “Ε”.