Η Χάγη δικαιώνει τους Ναζί με νομικίστικη πρόφαση

Νέα υποκριτική δικαστική απόφαση εξήντα οκτώ χρόνια από το ολοκαύτωμα του Διστόμου

Το αίμα 218 αθώων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας κοχλάζει ακόμη. Διεκδικεί το αυτονόητο, την τιμωρία του εγκλήματος και τη δικαίωση.

Εκδόθηκε λοιπόν, από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η απόφαση για την προσφυγή που άσκησε η Γερμανία κατά της Ιταλίας για παραβίαση του διεθνούς δικαίου λόγω της εκδίκασης από τα ιταλικά δικαστήρια υποθέσεων που αφορούν αποζημιώσεις για αδικοπραξίες του Τρίτου Ράιχ. Η Ελλάδα είχε ασκήσει το ένδικο βοήθημα της παρέμβασης ενώπιον του Δικαστηρίου.

Τι απόφαση εξέδωσε με κάθε επισημότητα το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης;

# Πως η Ιταλία παραβίασε την ασυλία της Γερμανίας

# Απορρίφθηκαν οι ελληνικές θέσεις για αποζημιώσεις

Οι Έλληνες κέρδισαν τον πόλεμο, οι Γερμανοί τη (δικαστική) μάχη. Όπως αυτή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που την Παρασκευή έδωσε άσυλο στις θηριωδίες των Ναζί και δικαίωσε τη Γερμανία στην υπόθεση της καταδίκης της, σε ιταλικό δικαστήριο.

"Η Ιταλία παρέβη τις υποχρεώσεις της απέναντι στη Γερμανία, επιτρέποντας τη διεξαγωγή δικαστικών διαδικασιών με αντικείμενο την καταβολή αποζημιώσεων από το Βερολίνο προς τα θύματα ναζιστικών εγκλημάτων. Αυτή είναι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Αυτό πέρασε με ψήφους 12-3, 14-1, 14-1 και 14-1".

Όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει την απόφαση του δικαστηρίου ο κ. Περράκης δήλωσε ότι «είναι σαφώς

σε μία συντηρητική γραμμή με μία εξαιρετικά στενή ερμηνεία του ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου, ιδίως του εθιμικού Διεθνούς Δικαίου».

«Το Δικαστήριο» όπως εξήγησε ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων «θεώρησε ότι η Ιταλία με τις δικαστικές αποφάσεις που έχει εκδώσει, αποδεχόμενη τα αιτήματα ιδιωτών, παραβίασε τις διεθνείς υποχρεώσεις συμπεριλαμβανομένων και των αποφάσεων εκτέλεσης των δικών μας δικαστηρίων, του Πρωτοδικείου Λειβαδιάς και του Αρείου Πάγου σχετικά με την υπόθεση σφαγής του Διστόμου, καθώς επίσης και για την κατάσχεση της βίλας Vigoni.

» Αυτή είναι η μία, πρώτη ανάγνωση που μπορεί να κάνει κανείς και σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να πω ότι είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την πλειοψηφία του Δικαστηρίου, αφού υπάρχουν και τρεις δικαστές, οι οποίοι ακολουθούν άλλη κατεύθυνση βλέπουν διαφορετικά τη θέση του ατόμου σήμερα στο διεθνές γίγνεσθαι και μάλιστα μπροστά στην κρατική κυριαρχία, η οποία προσπαθεί να κρύψει τα εγκλήματα τα φοβερά τα οποία κάνει το κράτος», συμπλήρωσε.

«Το δικαστήριο» σύμφωνα με τον κ. Περράκη «ξεκαθάρισε ότι θα πρέπει η Ιταλία και η Γερμανία, άρα το επεκτείνουμε τώρα αυτό γιατί αυτό ενδιαφέρει κι εμάς, θα πρέπει να προχωρήσουν σε συνομιλίες, προκειμένου να διευκρινιστεί τι ακριβώς μέλλει γενέσθαι με τα ζητήματα των επανορθώσεων.

Κι όμως, στο Δίστομο παραβιάστηκε η Συνθήκη της Χάγης σύμφωνα με την οποία οι δυνάμεις Κατοχής πρέπει να προστατεύουν τον άμαχο πληθυσμό. Επομένως υπάρχει το δικαίωμα υποβολής ατομικών αγωγών για αποζημιώσεις. Εκτός αυτού η σφαγή στο Δίστομο έγινε αφού είχε τελειώσει η μάχη με τους αντάρτες, που δεν ήταν στα πλαίσια της κανονικής πολεμικής σύγκρουσης, καθώς οι αντάρτες δεν θεωρούνται από τη Συνθήκη της Χάγης ως τακτικός στρατός. Αρα υπάρχει κρατική ευθύνη για παράνομη συμπεριφορά των κρατικών οργάνων, στην προκειμένη περίπτωση του γερμανικού στρατού, κάτι που υποχρεώνει το γερμανικό δημόσιο να καταβάλει αποζημιώσεις. 

Μόνον για τον Αχιμ Κρέμερ, τον δικηγόρο που εκπροσωπεί το γερμανικό κράτος η σφαγή στο Δίστομο ενέχει στοιχεία κανονικής πολεμικής σύγκρουσης όπως προβλέπεται από τη Συνθήκη της Χάγης. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτή καθαυτή η πράξη της σφαγής αποτελεί παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και αιτιολογεί την αξίωση καταβολής αποζημιώσεων από το ελληνικό κράτος.

Γράφαμε στον ιστοχώρο στυξ στις 18/09/2011:

Η Ελλάδα, μέχρι την κατάληψη και της Κρήτης, πολέμησε τον Άξονα επί 216 μέρες, ήτοι μακρότερα από κάθε Ευρωπαϊκή χώρα που είχε προηγούμενος δεχθεί επίθεση του Άξονα. Ακολούθως η Ελλάδα συνέχισε μαχόμενη δίπλα στους συμμάχους εκτός της Ελλάδος, ενώ στο εσωτερικό οργάνωσε σθεναρή αντίσταση. Η Ελλάδα την περίοδο του Β΄ Π Π, με τους αγώνες της και τις θυσίες της έσωσε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όπως ομολόγησαν οι πρωταγωνιστές του αγώνα.

Ο Γάλλος PierreBourdain δήλωσε στο BBC το 1942: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940 ήταν η ανδρεία του ελληνικού λαού, που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη». (Από άρθρο του πρώην υπουργού Νίκου Μάρτη, παλαίμαχου του Β΄ Π.Π

Ο Αριστομένης Ι. Συγγελάκης, μέλος ΔΣ του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα είχε επισημάνει:

Ανήμερα της επετείου του Ολοκαυτώματος της Βιάννου (14/9/2011), του δεύτερου σε αριθμό θυμάτων στην Ελλάδα, η ελληνική αντιπροσωπεία με μια μνημειώδη παρέμβαση στην ιστορική δίκη στο "Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης" της Χάγης, έφερε τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και τα δικαιώματά τους στο επίκεντρο της προσοχής της διεθνούς κοινότητας.

Η ελληνική πλευρά απάντησε καθαρά στο δίλημμα της Γερμανίας "απόλυτη εφαρμογή της ετεροδικίας (δηλαδή του προνομίου της κρατικής ασυλίας κατά τη διάπραξη εγκλημάτων) ή χάος", τεκμηριώνοντας τη θέση, η οποία ολοένα και κερδίζει έδαφος διεθνώς, ότι η παραβίαση των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων οδηγεί στο χάος. Με άλλα λόγια, δεν νοείται σύγχρονη κοινωνία χωρίς σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η στάση της Γερμανίας στη Χάγη σηματοδοτεί μια προϊούσα ηθική έκπτωση της επιχειρηματολογίας του γερμανικού κράτους, ακριβώς κατά την περίοδο που αυξάνεται η ισχύς του. 

Υπενθυμίζουμε συνοπτικά (και με τον κίνδυνο να γίνουμε υπερβολικά αφαιρετικοί) ότι αρχικά (δηλαδή κατά τη διάρκεια της Κατοχής) η Γερμανία υποστήριζε ότι τα Ολοκαυτώματα ήταν "αναπόφευκτα γεγονότα στο πλαίσιο των πολεμικών επιχειρήσεων", με προφανή σκοπό να απαλλαγεί των ευθυνών της για τα εγκλήματα πολέμου. Από το 1946 έως το 1990, η Γερμανία προσποιούνταν την ανήξερη (ότι τάχα έχει αποζημιώσει τα θύματά της) ή την αναρμόδια, καθώς είχαμε δύο χωριστά γερμανικά κράτη. Από την επανένωση της Γερμανίας το 1990 και μετά, το γερμανικό κράτος οχυρώθηκε πίσω από την επίκληση της απόλυτης εφαρμογής της αρχής της ετεροδικίας.

Η Βιάννος, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, ο Χορτιάτης, η Υπάτη, τα Κερδύλλια και τα άλλα Ολοκαυτώματα ορφάνεψαν, ρήμαξαν, βυθίστηκαν στο πένθος. Σύμφωνα με έγκυρες εκτιμήσεις, η Ελλάδα έμεινε 35 περίπου χρόνια πίσω, οικονομικά, κοινωνικά, επιστημονικά, λόγω της Κατοχής.

Επί πτωμάτων πάτησαν και τότε, και επί πτωμάτων θέλουν να συνεχίζουν και σήμερα.

Για άλλη μια φορά λοιπόν, ζήσαμε ένα όνειρο. Και ξυπνήσαμε μέσα σε ένα εφιάλτη. Περιμέναμε από ξένα δικαστήρια να πετύχουν να κερδίσουμε μία υπόθεση που τα ελληνικά δικαστήρια δεν κατόρθωσαν να επιβάλλουν. Οι κυβερνήσεις παραπέμπουν στις καλένδες, ενώ ο ΓΑΠ ο ελάσσων βάζει τη χώρα μας να παρεμβαίνει υπέρ μιας άλλης χώρας για ένα κατάδικό μας θέμα.

Η παρέμβαση αυτή, τουλάχιστον έρχεται να υπενθυμίσει στην Γερμανία τις υποχρεώσεις της που έχουν άμεση σχέση με τη σημερινή στάση της απέναντι στην Ελλάδα.

« Η εσωτερική διαφθορά και η ξένη εξάρτηση των ελληνικών “ελίτ” είναι στενότατα συνδεδεμένες. Όταν ετέθη, πριν από πολλά χρόνια, θέμα κατάσχεσης του Ινστιτούτου Γκαίτε, για αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου, ένας Γερμανός διπλωμάτης δήλωσε στη Γκάρντιαν: Ας το κάνουν αυτό οι Έλληνες και θα δούμε κι εμείς που πάνε τα ΚΠΣ». (Δ. Κωνσταντακόπουλος)

Το Σεπτέμβριο του 2004 υποβλήθηκε αίτημα από το πολωνικό Κοινοβούλιο για τη καταβολή πολεμικών επανορθώσεων. Κάτι που προκάλεσε την έντονη κριτική της Γερμανίας. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της Γερμανίας απηύθυνε έκκληση να μπει τέλος στις αναδρομικές συζητήσεις για τις συνέπειες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

"Μια και τα πάνε μια χαρά, ας δώσουν όσα μας χρωστάνε επιτέλους, οι Γερμανοί (20/10/2010)

Η ευρωστία της γερμανικής οικονομίας και οι πολεμικές αποζημιώσεις" -Κ. Μπετινάκης

http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=3071

Η "συμμαχική" νοοτροπία; Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αποφάνθηκε ότι τα θύματα εγκλημάτων που διέπραξε η Βερμαχτ κατά τον B' παγκόσμιο πόλεμο δεν νομιμοποιούνται να ζητήσουν αποζημίωση από το γερμανικό δημόσιο.«Ούτε χρήματα ούτε χειρονομίες καλής θέλησης» επιγράφει το άρθρο της η Frankfurter Rundschau, αναφερόμενη στη απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την μη αποζημίωση των θυμάτων από τα εγκλήματα που διέπραξε η Βέρμαχτ.

Για πόσο ακόμα θα πρέπει να περιμένουμε να φανεί επιτέλους μια ελληνική κυβέρνηση με εθνική συνείδηση, ώστε να σηκώσει το ανάστημά της απέναντι στους Γερμανούς αξιωματούχους που το μόνο που γνωρίζουν είναι να κάνουν πικρόχολα σχόλια για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας, ξεχνώντας παντελώς το γερμανικό χρέος και τις πολεμικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα των πατεράδων τους.

Αλλά, όπως έγραφε στις 26/02/10 ο Ρούσσος Βρανάς στους

Δρόμους του, στα ΝΕΑ:

"Τι νόημα έχει λοιπόν να επικαλούμαστε σήμερα τις ναζιστικές δηώσεις; Τι νόημα έχει να ξεθάβουμε τους 125.000 εκτελεσθέντες, τους 500.000 νεκρούς από την πείνα και τις κακουχίες της γερμανικής κατοχής, τους 70.000 δολοφονηθέντες Ελληνοεβραίους; Τι νόημα έχει να οδυρόμαστε για τις 3.700 πόλεις και χωριά που ισοπεδώθηκαν, το Δίστομο, την Κάνδανο;

Τι νόημα έχει να εγκαλούμε για όλα αυτά μια κυβέρνηση και έναν ολόκληρο λαό με τον οποίο τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας τα καλοκαίρια και κάνουμε μπίζνες μαζί του όλη τη χρονιά; Τι νόημα έχει να θυμόμαστε σήμερα εκείνες ακριβώς τις ναζιστικές θηριωδίες τις οποίες είχαμε φροντίσει επιμελώς να ξεχάσουμε, όταν συνομολογούσαμε με τη Γερμανία το σύμφωνο ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Αν πρέπει να εγκαλέσουμε όμως κάποιους για όλα αυτά, αυτοί δεν είναι οι «ναζί». Είναι οι «αντιναζιστές» ηγέτες των μικρότερων χωρών της Ευρώπης που εξέθρεψαν φρούδες ελπίδες στους λαούς τους ότι θα μπορούσαν ποτέ να ξεπεινάσουν τρώγοντας στο ίδιο τραπέζι με τον γίγαντα".

Κ. Μπετινάκης

styx.gr