Ο Τόμσεν πιέζει για το «μεγάλο κούρεμα». Δεν είναι ώρα για κόπωση…

Μπορείτε να βρείτε την έκθεση Τόμσεν για την πρόοδο στην εκτέλεση του Ελληνικού Μνημονίου, στην ιστοσελίδα του Νομισματικού Ταμείου (Πέμπτη Έκθεση Προόδου). Στην αγγλική γλώσσα δυστυχώς. Είναι γραμμένη με τρόπο κατανοητό και θα έπρεπε κανείς να περιμένει να τη διαβάσει ο μέσος Έλληνας βουλευτής. Το λέω συνέχεια - «πρέπει οι πολιτικοί να διαβάζουν τις εκθέσεις» - αν και δεν νομίζω ότι θα πετύχω τίποτα.

Τι λένε λοιπόν οι άνθρωποι του Ταμείου; Πρακτικώς μας λένε: «πάτε απ’ το κακό στο χειρότερο». Ότι τα πράγματα το 2011 πήγαν χειρότερα κι απ’ ότι είχαν πάει το 2010. Πως υπολογίζαμε ότι θα βάλετε μια τάξη στα δημοσιονομικά σας και κάνατε λιγότερα το 2011 σε σύγκριση με όσα είχαν γίνει το 2010. Με λίγα λόγια μας είπαν ότι το 2011 πήγαμε πίσω.

Το δημοσιονομικό πρόβλημα αφορά κατά πρώτο λόγο το κράτος και όσους πληρώνονται από αυτό. Όμως, με την ανταγωνιστικότητα που μας λείπει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χάνουν την εργασία τους. Επομένως, πέραν του δημοσιονομικού, όσο αργούμε να πάρουμε μέτρα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, όσο επιμένουν οι αναλυτές να το σημειώνουν στις πρώτες γραμμές της πρώτης σελίδας τόσο το πρόβλημα θα μεγενθύνεται. Σημειώνουν μάλιστα ότι εμείς, δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση, προτιμήσαμε αυτά τα μέτρα, τις οριζόντιες περικοπές στον προϋπολογισμό, και όχι εκείνα που θα βελτίωναν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ποιός το προτίμησε; Βεβαίως οι πολιτικοί. Με αποτέλεσμα η δημοσιονομική προσαρμογή να δημιουργήσει μεγαλύτερη ύφεση από εκείνη που θα είχαμε εφόσον το βάρος έπεφτε στις διαρθρωτικές αλλαγές.

Υπάρχει στην έκθεση ένα διάγραμμα που δείχνει πως έγινε η προσαρμογή των μισθ’ων. Βλέπουμε, με την μπλε γραμμή, την Ελλάδα. Με την κόκκινη, την ευρωζώνη. Η ευρωζώνη ακολουθεί σε όλη την πορεία μια προσεκτική εξέλιξη. Η Ελλάδα, όπως βλέπετε, πηγαίνει-πηγαίνει επάνω και, ξαφνικά, κάνει μια μεγάλη βουτιά. Αυτό ακριβώς που λέει ο Τόμσεν, προτιμήσαμε να κάνουμε βουτιά στις αμοιβές της εργασίας, παρά να πάρουμε μέτρα διαρθρωτικά, που θα άλλαζαν τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε.

Η ανησυχία των ανθrώπων της τρόικας είναι πολύ μεγάλη. Και δεν έχει καταγραφεί στην Έκθεση. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί γιατί, εάν μας εγκαταλείψουν αυτή τη στιγμή και δεν έρθουν να συνυπογράψουν, να διαπραγματευτούν το PSI με τη δικιά μας πλευρά, βεβαίως, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγάλη θα είναι η ζημιά.

Δυστυχώς, στην κυβέρνηση και, γενικότερα, με τους πολιτικούς συμαβίνει πάντοτε το ίδιο. Όπως κάνουν τα πρεζόνια, δυστυχώς, μόλις πάρουν τη δόση τους, ξεχνούν όσες υποσχέσεις απεξάρτησης μπορεί να έχουν δώσει. Ξεχνούν ακόμη ότι πήραμε τώρα τα χρήματα που έπρεπε να έχουμε πάρει τον Σεπτέμβριο, όταν έκαναν «τους όμορφους» στην κυβέρνηση. Τώρα, κανονικά, θα παίρναμε την επόμενη, των Χριστουγέννων, του Δεκεμβρίου.

Ξεχάστε την, δεν υπάρχει πια! Τι υπάρχει στο τραπέζι; Τίποτα απολύτως, υπάρχει μόνο η ανάγκη να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα σοβαρό, μετρημένο με όσο γίνεται με το σύνολο των απαιτούμενων μέτρων προσαρμογής και διαρθρωτικής αλλαγής.

Από την ίδια έκθεση μάθαμε ότι ο Τόμσεν είχε ήδη εισηγηθεί από το καλοκαίρι ότι η Ελλάδα πρέπει να παει σε μεγαλύτερο κούρεμα.

Το PSI προχωράει κανονικά. Βεβαίως, όπως λέγαμε χθες η μια πλευρά είναι στην Δύση και η άλλη στην Ανατολή. Λογικό είναι όμως, αφού πρόκειται για διαπραγμάτευση. Να μη ξεχνούμε πάντως ότι αυτή τη στιγμή πρακτικώς οι τράπεζες έχουνε υποχωρήσει όχι απλώς σε «κούρεμα» 50%, αλλά να κρατήσουν μόνο ένα 35% της ονομαστικής αξίας. Δηλαδή έχουμε φτάσει σε περίπου 65% κούρεμα.

Είναι μια σκληρή διαπραγμάτευση σε εξέλιξη. Σε κάθε στάδιο, οι ομολογιούχοι, όσοι δηλαδή κατέχουν ελληνικά ομόλογα είναι σε χειρότερη θέση από ότι ήταν πριν. Αυτό δεν διευκολύνει καθόλου τα πράγματα. Με την ελληνική οικονομία να έχει χάσει καταθέσεις 32 δις, με την Τράπεζα της Ελλάδος να χρωστά στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μαζί με τις ελληνικές τράπεζες 120 δις, περισσότερα από το μισό του ΑΕΠ, δεν είναι ώρα να παθαίνουμε υπερκόπωση.

    Μπάμπης Παπαδημητρίου