Περίπου σχέσεις, περίπου άνθρωποι, περίπου αισθήματα και πουθενά η αλήθεια

Κουράστηκα, σας λέω! Φτάνει! Βαρέθηκα!

Κουράστηκα να έχω γύρω μου ανθρώπους κάλπικους, που κρύβουν πίσω από ένα προσωπείο τα πραγματικά τους αισθήματα και τις αληθινές τους σκέψεις.

Βαρέθηκα να αντικρίζω υποκριτικά χαμόγελα και να έρχομαι αντιμέτωπη με τη δήθεν καλοσύνη και την υποτιθέμενη αγάπη!

Και πάνω απ’ όλα, βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους να είναι φίλοι και σύντροφοι κατά περίπτωση, κατ΄ανάγκη, κατά συνθήκη κι όχι από επιλογή, από απόλυτη και ειλικρινή επιλογή.

Οι σχέσεις δεν είναι δοσοληψία, να μετράμε πόσα θα πάρουμε για να δούμε πόσα θα δώσουμε… αν δώσουμε. Ούτε τα αισθήματα είναι προϊόν συναλλαγής, να τα ζυγίζουμε, να τα ανταλλάσσουμε, να τα πουλάμε.

Οι σχέσεις είναι ψυχή, ρε! Είναι αγάπη χωρίς όρους και χωρίς όρια. Είναι ενδιαφέρον, φροντίδα και νοιάξιμο.

Είναι οι λέξεις που λέμε, μα κι εκείνες που δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε. Είναι ένα σφίξιμο στον ώμο κι ένας ψίθυρος «Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ!». Και να είσαι! Είναι εκείνα τα ανύποπτα μηνύματα μέσα στη νύχτα, όχι επειδή έχεις αϋπνίες, αλλά επειδή νιώθεις ότι ο άλλος, ο φίλος σου, ο σύντροφός σου, ο άνθρωπός σου δεν είναι καλά.

Είναι εκείνο το «Έρχομαι να σε δω!» όχι τη στιγμή που δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, αλλά τη στιγμή που πνίγεσαι από δουλειές και υποχρεώσεις, μα τις βάζεις στην άκρη, για να βρεις χρόνο για τους ανθρώπους που αγαπάς.
Οι αληθινές σχέσεις δεν είναι μπαράκια και ποτά, καφεδάκι και κουτσομπολιό, διασκέδαση και εκτόνωση. Ή μάλλον, δεν είναι μόνο αυτό. Οι αληθινές σχέσεις προϋποθέτουν υπομονή στα δύσκολα και δύναμη στα ζόρια.

Δεν κατασκευάζονται και δεν επιβάλλονται, δεν είναι υπό διαπραγμάτευση και δεν αμφισβητούνται. Και το κυριότερο, δεν μπορείς να τις προσποιηθείς.

Τις αληθινές σχέσεις απλά τις νιώθεις. Τις νιώθεις σαν μια αγκαλιά που σε τυλίγει όταν δεν είσαι καλά. Σαν ένα τρυφερό χάδι τις στιγμές που πονάς. Σαν ένα χέρι που σε στηρίζει όταν νιώθεις αδύναμος. Σαν μια σκέψη που σε ακολουθεί όπου κι αν είσαι. Σαν ένα χαμόγελο που απαλύνει τη μοναξιά σου. Σαν εκείνο το δάκρυ που θα μοιραστείτε στα δύσκολα. Και σαν το δυνατό γέλιο που θα ακουστεί όταν όλα πάνε καλά. Οι αληθινές σχέσεις είναι απλά αγάπη.

Και μην περιμένεις λόγια, ούτε να αρκείσαι σ’ αυτά. Γιατί η αγάπη δεν είναι λόγια όμορφα, είναι πράξεις. Ακούς; Πράξεις! Πράξεις μικρές και καθημερινές, που από πολλούς περνούν απαρατήρητες, γιατί δεν έμαθαν ποτέ να αγαπούν, παρά μόνο να παίρνουν. Μα είναι αυτές οι μικρές που δίνουν νόημα στις σχέσεις και μας συντροφεύουν κάθε στιγμή. Και καμιά φορά είναι αυτές οι μικρές που μπορούν να μας αγγίξουν πολύ περισσότερο από τα μεγάλα λόγια και τις πράξεις που γίνονται για τις εντυπώσεις και μόνο.

Με κούρασαν οι ψεύτικες σχέσεις. Βαρέθηκα όλους εκείνους τους δήθεν, που έμαθαν να μετρούν τους ανθρώπους μόνο όταν τους χρειάζονται. Μερικές φορές θα ήθελα να είχα μια υπερδύναμη, να μπορώ να μπω στο μυαλό τους και στην καρδιά τους, και να τους αλλάξω τον τρόπο που σκέφτονται και να τους δείξω πώς είναι να νιώθουν. Να τους κάνω να καταλάβουν ότι οι σχέσεις δε μετριούνται αλλά χτίζονται, πως ο σεβασμός δεν απαιτείται αλλά κερδίζεται, πως η αγάπη δεν ανταλλάσσεται αλλά προσφέρεται.

Βλέπεις, εγώ έχω ανθρώπους στη ζωή μου που με νοιάζονται. Δεν είναι πολλοί, αλλά για μένα είναι αρκετοί. Είναι εκείνοι που μοιράζομαι μαζί τους σιωπές πολύ πιο ουσιαστικές από τα φλύαρα λόγια των πολλών. Είναι εκείνοι που αντέχουν να ενώσουν το σκοτάδι τους με το δικό μου και να βαδίσουμε μαζί μέχρι να βρούμε μια χαραμάδα φως. Είναι εκείνοι που δε ζητάνε τίποτα και ίσως γι’ αυτό θέλω να τους δώσω τα πάντα. Είναι εκείνοι που δίνονται χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα και γι’ αυτό ό,τι μου δίνουν έχει αξία ανυπολόγιστη. Είναι εκείνοι που είναι δίπλα μου στα εύκολα, στα δύσκολα, σε όλα, με όποιο τρόπο, με όποιο κόστος. Και είναι αυτοί οι λίγοι που είναι πια οι άνθρωποί μου.

Όλους τους άλλους τους βαρέθηκα. Δεν έχω χρόνο να παίξω τα παιχνίδια τους, δε μ’ ενδιαφέρουν οι συναλλαγές τους. Ας συνεχίσουν τη ζωή τους όπως επέλεξαν κι ας ζήσουν από δω και πέρα με τις επιλογές τους. Η δική μου η επιλογή είναι το νοιάξιμο, το δόσιμο και η αγάπη. Η δική μου η επιλογή είναι οι άνθρωποί μου. Και γι’ αυτούς θα είμαι πάντα εδώ.

Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή

Πηγή : truelife.gr