Έλα να σου πω ένα παραμύθι, ν'αποκοιμηθείς, πριγκίπισσα..

Έλα πριγκίπισσα, κάθισε να πούμε απόψε κάνα παραμύθι για ν’αποκοιμηθεις.
Τι θες να σου πω;
Πως γεννήθηκες για μένα; Πως γεννήθηκες για να με λυτρώσεις;
Πως αγάπη σαν κι αυτή που ένιωσα για σένα δεν θα ξαναυπαρξει;

Πως σε αγαπώ, σε ερωτεύομαι, είσαι η ανάσα μου, η σκέψη μου κι η έννοια μου;
Πως θα θελα να τα είχα ζήσει όλα μόνο μαζί σου;
Όλα θα στα πω τα παραμύθια πριγκίπισσα..
Όλα τα παραμύθια μου δικά σου!
Όλα τα κακοπαιγμενα μου μονόπρακτα δικά σου!

Μια θα σε ζηλεύω γιατί έτσι όπως ζήλεψα εσένα δεν ζήλεψα καμία, μια θα είμαι αδιάφορος τόσο που να παγώνει το αίμα σου.
Μια θα είμαι εδώ να σου δηλώνω το παρόν μου και μια θα χάνομαι για να επιβεβαιώνω την δική σου παρουσία.

Μια θα σ’αγαπω και δέκα θα σε σκοτώνω.
Δέκα θα σε σκοτώνω και μια θα σ’ανασταινω.
Γιατί ξέρω πως τις υπόλοιπες θα ανασταίνεσαι μόνη σου, αφού σε έχω πείσει πως είσαι η ανάσα μου.

Έλα πριγκίπισσα να σε αποκοιμήσω με ένα παραμύθι ακόμα.. μόνο μην αργήσει να σε πάρει ο ύπνος, γιατί με περιμένουν κι άλλες πριγκίπισσες στη σειρά να τους πουλήσω τα παραμύθια μου.
Υπάρχουν κι άλλες που περιμένουν να τους αφιερώσω το τραγουδάκι τους για να χαρούν.

Να επιβεβαιώσω το «εγώ» μου μέσα από εκείνες.
Να υπάρξει η μιζέρια μου μέσα από τις ζωές τους.
Να δηλητηριάσω την ψυχή τους μπας και αγαλλιάσει η δική μου..
Να παίξω με τα μυαλά τους, αφού μπορώ.

Έλα πριγκίπισσα, πίστεψε με, για να τιμωρήσω εκείνη τη μια.. που δεν πίστεψε κανένα παραμύθι μου και είδε όλη την ασχήμια μου, όλες μου τις αδυναμίες, όλα μου τα τρωτά, που είδε την ψυχη μου και παρ’ολ’αυτα, έμεινε.
Εκείνη τη μια, που σκότωσα..
Έλα πριγκίπισσα, αποκοιμησου.. γι’αυτό το μισάωρο, είσαι η «μοναδική».

Τι κρίμα.. δεν αποκοιμήθηκε ποτέ ξανά η “πριγκίπισσα”.

Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη

Επιμέλεια κειμένου – Μυρτώ Πανθέου

Πηγή : loveletters.gr