Σπάνιες, αλλά υπάρχουν..

Γυναίκες – μονόκεροι αδερφέ.

Σπάνιες τόσο που νομίζεις ότι δεν υπάρχουν. Κι εσύ ξέρεις μέσα σου πως μπορεί να μοιάζουν με πλάσματα μυθικά, αλλά κάπου εκεί έξω, έχουν ξεχαστεί λίγες! Κι αν δεν το ξέρεις, το ελπίζεις, το θες.. είναι λόγος για να συνεχίσεις να υπάρχεις! Μόνο στην όψη νομίζεις πως μοιάζουν με τις άλλες, αλλά κι αυτό αν το κοιτάξεις πιο προσεκτικά, θα δεις πως είναι λάθος.

Δεν είναι, δεν μοιάζουν. Έχουν δικό τους καλούπι και μια λάμψη στα μάτια, που τις κάνει να μοιάζουν με παιδί που μόλις βούτηξε μέσα στο γλυκό. Έχουν την σκανταλιά στα μάτια τους και τη σοβαρότητα στις πράξεις τους. Κρατάνε το χαμόγελο στα χείλια τους ακόμα κι αν μέσα στο κεφάλι τους γίνονται μικρές εκρήξεις. Δεν ζητάνε, και δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο από εκείνο που τις διέσωσε μέσα στο χρόνο. Δεν περιμένουν τίποτα και γι’αυτό τους αξίζουν τα πάντα. Μην προσπαθήσεις να τις κατεβάσεις για να τις φτάσεις.

Η πρόκληση είναι ν’ανέβεις εσύ στον κόσμο τους. Να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και να σε εμπιστευτούν για να αφεθούν. Μην προσπαθήσεις να τις συγκρίνεις, θα φύγουν πριν ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Θα τρέξουν μακριά. Ό,τι προσβάλλει τη μοναδικότητά τους, τις διώχνει μακριά.. Μην παίξεις μαζί τους. Μην τις ρισκάρεις.

Μην τζογάρεις με την καρδιά και τα όνειρά τους. Εκείνες θα εξαφανιστούν κι εσύ θα μείνεις ν’αναρωτιέσαι, αν όντως υπήρξαν, ή ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού σου. Ο κόσμος τους, βασίζεται στο “πολύ” και όχι στο “πολλοί”. Μοιάζουν με όλες τις άλλες, αλλά μόνο αν σε εμπιστευτούν θα σου αποκαλυφθούν και θα ανοίξουν τα φτερά τους για να τις θαυμάσεις. Κι αν είσαι τυχερός, θα σε αφήσουν να τις αγγίξεις.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Πηγή : loveletters.gr