Πώς δέχεσαι ότι είσαι μοναδικός όταν ...

Της Ρίνας Σερέτη

Ό,τι γράφω είναι μέσα από τη δική μου ζωή μαθήματα, διδαχές μα όχι παθήματα. Δεν παθαίνεις όταν σου συμβεί κάτι με την έννοια την πεπατημένη. 

Χαλάνε οι ισορροπίες, ναι, όμως συνήθως αυτό που εμείς αποκαλούμε «πάθημα» είναι ένας επαναπροσδιορισμός, μια διόρθωση που δεν αποφασίσαμε να κάνουμε από μόνοι και επειδή τη χρειαζόμαστε για να εξελιχθούμε, μας την προσφέρει απλόχερα η ζωή. Είναι το δώρο της ζωής. Η παρέμβαση του Σύμπαντος.

Μας έχουν μάθει πως η στεγνή καθημερινότητα είναι η ασφάλειά μας, το σίγουρο… Όλα με συγκεκριμένο τρόπο και πρόγραμμα. Σπουδές, 2 γλώσσες απαραιτήτως πλέον, μια δουλειά, μια οικογένεια με παιδιά για να είμαστε «φυσιολογικοί», μια έξοδος για να μην χαλάσουμε χατίρι, ένα σπίτι με δάνειο κι ας μην έχουμε χρήματα να το πληρώσουμε. Μας διδάσκουν από το σχολείο, από την οικογένεια, από την θρησκεία πώς να πειθαρχούμε σε κανόνες, σε πρέπει, οδηγώντας μας σε ένα δρόμο μονότονο χωρίς πινελιές μακριά από την δική μας προσωπικότητα.

Μας κατευθύνουν σε πεποιθήσεις πως το ποτήρι πρέπει να είναι άδειο ή μισογεμάτο και πως πρέπει να επιλέξουμε σε ποια πλευρά να σταθούμε. Σημασία δεν έχει αν ένα ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Σημασία έχει να το βλέπεις ουδέτερα και ως μέσο που σε βοηθά σε κάτι. Εξυπηρετεί μια ανάγκη σου. Διψάς πολύ το πίνεις όλο, διψάς λίγο αφήνεις μέσα. Είναι και οι φορές που δεν χρειάζεται να πιεις, δεν διψάς και απλά το αφήνεις ως έχει, δεν είναι απαραίτητο πάντα να διαλέγεις πλευρά.

Εσύ θέτεις τις προτεραιότητες στην ζωή σου κανένας άλλος! 

Ζήσε με την δική σου προσωπικότητα και με σεβασμό στους γύρω σου. 

Δάκρυσε τα δικά σου δάκρυα, γέλασε με τα δικά σου αστεία, ζωγράφισε τις δικές σου εμπειρίες. 

Δεν είναι απαραίτητο να αντιγράψεις των άλλων για να είσαι ασφαλής! 

Εσύ δημιουργείς το περιβάλλον που σε γεμίζει ασφάλεια, εσύ μόνο μπορείς να καλύψεις τα τυχόν κενά σου!

Μη γίνεσαι ο καθρέπτης των γύρω σου ούτε και να περιμένεις να γίνουν οι άλλοι ο δικός σου. 

Μην κάνεις συγκρίσεις, «γιατί να συμβεί σε εμένα αυτό και γιατί όχι στον διπλανό μου, «γιατί εγώ μόνο παθήματα και όχι ο άλλος;» 

Πώς δέχεσαι ότι είσαι μοναδικός όταν βάζεις αυτά τα γιατί στην ζωή σου; 

Γεννήθηκες και υπάρχεις σε αυτή τη γη, φαίνεται να ζεις την δική σου ζωή… αναρωτήσου, είναι όντως η δική σου;