Τα «ναι» των αντρών για να πηδήξουν
Οι σχέσεις, ερωτικές και μη, στην ουσία τους δεν είναι τίποτε παραπάνω από συμφωνίες. Σε εκείνο το πρωταρχικό επίπεδο, στη βάση τους, απ...
https://to-synoro.blogspot.com/2015/08/ta-yes.html
Αν μπορούσαμε να δώσουμε σημασία στο πλαίσιο και όχι στο περιεχόμενο όσων λέγονται, θα βλέπαμε πως στην τελική το μόνο που λέμε και ακούμε είναι: «Είμαι αυτός, μου αρέσουν αυτά και θέλω αυτά από τη ζωή μου…»
Και δεν υπάρχει λόγος να μας ξινίζει μια τέτοια εκδοχή για τη φύση των σχέσεων. Μέσα στην απλότητα του μυαλού μας πουλάμε όσα εκφράζουμε και ταυτόχρονα αγοράζουμε όσα μας αρέσουν. Αν το αναλύσεις μάλιστα θα αντιληφθείς πως πάντα αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να έρθουν πιο κοντά οι άνθρωποι και να δημιουργήσουν επαφές μεταξύ τους.
Όμως το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία αποτελεί το πρώτο εργαλείο στα χεριά των ανθρώπων για να μη μένουν μόνοι τους δε σημαίνει κιόλας ότι είναι το καλύτερο.
Κι αυτό γιατί δενκάνουμε πάντα την καλύτερη επιλογή. Πολλές φορές, την εκάστοτε στιγμή καταλαβαίνουμε και αναγνωρίζουμε την καλύτερη για μας συμφωνία ενώ στην πραγματικότητα απλώς πέσαμε θύματα των παρορμήσεων μας.
Με το δίκιο μας˙μπερδεύουμε αυτό που νομίζουμε ότι θέλουμε με αυτό που απλώς μας εξιτάρει σε φαντασία και σώμα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τη γνωριμία ενός άντρα και μιας γυναικάς.
Συνήθως η μεταξύ τους επαφή θα ξεκινήσει με χαβαλέ και αστειάκια και όσο περνά η ώρα τόσο περισσότερο η γυναίκα θα αρχίσει να απαριθμεί και αναλύει όλα όσα θέλει να έχει ο σύντροφος της. Τα χαρακτηριστικά και τα στοιχειά δηλαδή που την ελκύουν συνειδητά.
Σε αυτό το σημείο ο άντρας θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά αν και ποια από αυτά τα χαρακτηριστικά διαθέτει και αν και ποια στοιχεία από αυτά προτίθεται να υιοθετήσει στο μέλλον.
Και μέσα απ’ αυτή το αλισβερίσι αν είναι να βγει μια σχέση τότε καλώς μας ήρθε.
Τι ωραία, τι καλά…
Όμως όχι. Δυστυχώς δε θα πάει έτσι.
Ο μέσος άντρας είναι τόσο συνδεδεμένος ψυχικά και σωματικά με το πουλί του όπου στο 90% των περιπτώσεων το μόνο που θα κάνει είναι να συμφωνεί με όσα λέει το γυναικάκι μόνο και μόνο για να την ρίξει στο κρεβάτι.
Νομίζω αντιλαμβάνεστε τι λέω.
Μάτια ορθάνοιχτα και θαμπωμένα, βλαμμένο χαμόγελο κολλημένο στη φάτσα λες και το ότι τους μιλάει γυναίκα είναι δώρο Θεού, και το χειρότερο όλων η συγκατάβαση σε οποιοδήποτε εξωφρενικό σχόλιο της λεγάμενης.
«Εγώ τον άντρα τον θέλω κυνηγό, να του αρέσουν τα ταξίδια, να πλερώνει στο πρώτο ραντεβου…»
«Ε ναι ναι, βέβαια. Έτσι κάνουν οι αντρες…»
Το μέτριο αρσενικό του παραδείγματος είναι προφανώς α(νε)πήδηκτο. Προτιμάει να θυσιάσει τα προσωπικά του θέλω και τις αξίες απλώς και μόνο στην πιθανότητα να βρέξει το κουλούρι του. Είναι ικανό να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων όλα όσα χρειάζεται για να νιώσει ολοκληρωμένο, όλα όσα τον καθορίζουν σαν άνθρωπο μπροστά στο ενδεχόμενο μιας σχέσης με το θηλυκό, με το οποίο εξ αρχής δεν ταίριαζαν.
Τώρα συνήθως είναι το σημείο όπου τρώω κράξιμο γιατί είμαι κυνικός, προσβλητικός, απόλυτος και μιχ- μιχ.
Όμως πάλι όχι.
Αντιλαμβάνομαι τη δύναμη του ζώου που κρύβουμε (όχι και τόσο καλά) οι άντρες μέσα μας. Την ανάγκη που έχουμε να μοιράσουμε τον σπόρο μας που λέει κι ο πατέρας μου κι έχει δίκιο στο κάτω- κάτω.
Είναι κατανοητό, αλήθεια. Όμως είναι το μέτρο που έχει χαθεί και μου γυρνάει τις λάμπες.
Δε βρίσκω κατακριτέο να ψάχνεις για έδαφος κοινό με τη γυναίκα που έχεις απέναντί σου. Δε θεωρώ μεμπτό να είσαι ανοιχτός σε ενδεχόμενα και νέες προοπτικές Δε θεωρώ καν άδικο να πουλάς φούμαρα για κορδέλες μεταξωτές μπας και ρίξεις το γκομενάκι.
Εκείνο που με σπάει πραγματικά όμως είναι το ότι ξεχνάμε να θέσουμε όρια σαν φύλο. Να ξεχωρίσουμε και επισημάνουμε τις συμπεριφορές που θεωρούμε ανούσιες και περιττές, ασχέτως αν η έλξη είναι εμφανής ή όχι.
Αρσενικό θα πει αυτοπεποίθηση. Σιγουριά και, αν όχι καθόλου, ελάχιστο συμβιβασμό σε όσα έχω αποφασίσει πως θέλω να με κατευθύνουν στη ζωή μου.
Στην τελική γιατί να σου τάξω λουλουδικά και ρομάντζαδες όταν ήδη έχω αποφασίσει ότι μου αρέσει ο κώλος σου και θέλω να γίνει νταβαντούρι μεταξύ μας;
Γράφει ο Γιάννης Κατάκης
Πηγή : pillowfights.gr
