Μείνε κι ας γίνομαι παράλογος

Έχεις νεύρα. Φωνάζεις, πετάς απειλές και λόγια γεμάτα θυμό και για ακόμη μια νύχτα μου κλείνεις το τηλέφωνο. Δεν έχεις αντοχές ν’ ασχοληθείς με τις ζήλιες μου πάλι.

Κάθε φορά κάτι θα μου φταίει, κάτι θα ζηλεύω, θα σου πετάξω και μια ανασφάλεια να δέσει το γλυκό και η συνέχεια είναι αναμενόμενη, σχεδόν κουραστική. Κάτι «Δε σε αντέχω άλλο», κάτι πεταμένες βρισιές και το κλικ που κάνει τ’ ακουστικό όταν κλείνει.

Δε φταις σε τίποτα. Όλα είναι στο κεφάλι μου. Κι όχι, δεν το λέω ειρωνικά. Ξέρω πως η ζυγαριά του φταιξίματος γέρνει ολόκληρη προς τη μεριά μου κάθε φορά που θα σου κάνω παράπονα για το τίποτα, κάθε φορά που θα βγεις έξω και θα ζηλέψω και κάθε που θα βρίσκω κάτι μικρό κι ασήμαντο να σχολιάσω. Κάτι που θα μας ταράξει και θα πάει να γκρεμίσει όλα τα σημαντικά που με κόπο έχουμε χτίσει.

Αλλά κάθε άνθρωπος έχει δυο όψεις. Κι εγώ δεν είμαι μονάχα ένας κακός, μαλάκας και υπερβολικός μέχρι αηδίας τύπος.

Ξέρεις πως έκανα μεγάλη προσπάθεια να σε κάνω να πιστέψεις σ' εμάς. Ξέρεις πως είμαι ένα ανοιχτό βιβλίο για σένα απ’ την πρώτη στιγμή, κι ας μην είναι και το πρώτο πράγμα που είθισται να κάνεις σε μια σχέση που ξεκινάει. Δε συνηθίζεται και δε συνίσταται να δείχνεις στον άλλον πως ό,τι κι αν γίνει θα είσαι εκεί, πως ακόμα κι αν σε κάψει σου φτάνει που το έζησες.

Έδειξα τα χαρτιά μου απ’ την αρχή, γιατί ξέρω πως στο πόκερ του έρωτα δεν έχει μπλόφες, δεν έχει πουστιές και δεν κερδίζει ο πιο τυχερός. Κερδίζει εκείνος που μπορεί να έχει στο χέρι του δυο άσσους, αλλά για να σε κάνει να χαμογελάσεις θα πάει πάσο.

Κέρδισε όσες παρτίδες θέλεις εναντίον μου, δε με νοιάζει. Βγες από πάνω σ’ όλους μας τους καβγάδες, νιώσε πως έχεις το πάνω χέρι στα πάντα, δείξε μου ποιο δρόμο θα βαδίσουμε κι εγώ μαζί σου.

Όχι γιατί έχω γίνει πιστό σκυλάκι κι ακόλουθός σου, ούτε γιατί φοβάμαι να σε χάσω. Αλλά γιατί ξέρω πως αυτό που φτιάχνεται κάθε δευτερόλεπτο ανάμεσά μας, ακόμα κι αν το γκρεμίζω εγώ ώρες ώρες, γαμάει. Κι επειδή είναι πολύ περίεργο να βρεις κάτι εκεί έξω και να πεις πως γαμάει, θέλω να είμαι εδώ και να’ σαι εδώ.

Δε σου λέω πως είναι εύκολο. Είμαι βάσανο και είσαι βάσανο. Αλλά ξέρω πως όλα αυτά που παιδεύω στο κεφάλι μου, τα παιδεύω γιατί σε γουστάρω πολύ. Γιατί με τρελαίνουν τα γέλια, οι κόντρες και το ξύλο που παίζουμε.

Μ’ αρέσει που παλιά φοβόμουν τις σιωπές και τώρα τις λατρεύω. Ακόμα κι οι σιωπές μας μυρίζουν κάτι όμορφο, κάτι δυνατό.

Ακόμα κι οι κραυγές στο κρεβάτι είναι αλλιώτικες. Δεν είναι μονάχα ωμό σεξ, ούτε ανώριμος έρωτας. Είναι λες κι έχει υπόσταση αυτό που κάνουμε και μεταλλάσσεται ανάλογα με τα συναισθήματά μας εκείνη τη στιγμή. Με κάποιον περίεργο τρόπο, όλα βγαίνουν τόσο φυσικά και συνάμα τόσο πρωτόγνωρα.

Μείνε εδώ, βάλε την άγκυρα βαθιά στο έδαφος και κρατήσου, ακόμα και τις ώρες που νιώθεις πως δεν πάει άλλο. Και θα δεις πως δε θα σ’ απογοητεύσω. Έχω βρει αυτό ακριβώς που θέλω και ξέρεις, αυτό δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να διαχειριστείς.

Άσε με να προσπαθώ να διαχειριστώ την ευτυχία που μου έχει έρθει μαζεμένη κι είναι ακόμα δύσκολο να τη χωνέψω, κι εσύ προσπάθησε να μ’ αντέχεις τα παράλογα βράδια μου.

Ιωάννης Κυράπογλου

Πηγή : pillowfights.gr