Ανέραστα τον Νυμφίο δεν γνωρίζεις...!

π. Λίβυος

Για να υπάρχει Νυμφίος πρέπει να υπάρξει νύμφη. 

Και για να πραγματοποιηθεί συνάντηση χρειάζεται έρωτας. 

Μα για να ερωτευθείς πρέπει να μην έχεις χάσει την καρδιά και ανθρωπιά σου, 

εκείνη την αρχαϊκή παραδείσια αίσθηση της ομορφιάς. 

Και δυστυχώς πολλές φορές στον χώρο της θρησκείας και όχι της εκκλησίας, 

ο έρωτας παρουσιάζεται ως αμαρτία και ματαιότητα. 

Ενοχοποιείται, γιατί ο ένοχος ελέγχεται καλύτερα.

Το όμως που αναδύεται είναι, μπορεί ένας ανέραστος άνθρωπος να γνωρίσει τον Χριστό; 

Κάποιος που φοβάται να δοθεί, να αφεθεί, να τσαλακωθεί, να πέσει στα πατώματα, 

να κλάψει και να πενθήσει, μπορεί να αισθανθεί την παρουσία του Νυμφίου; 

Μονάχα η αγάπη ξέρει να δίνει χωρίς να ζητάει, να ζει χωρίς να υπολογίζει, 

να αφήνεται χωρίς να κρατιέται, να πεθαίνει για τον αγαπημένο της.

Η εκκλησία του Χριστού, του Αγίου Πορφυρίου και Ισαάκ του Σύρου, 

μας λέει ότι για σωθείς, πρέπει να προσέξεις κάτι πολύ σημαντικό, 

να μην χάσεις την καρδιά και την ανθρωπιά σου.

Πολλές φορές στην προσπάθεια μας να γίνουμε «πνευματικοί άνθρωποι» 

χάσαμε την ανθρωπιά μας. 

Αναζητώντας τον Θεό, χάσαμε τον άνθρωπο. 

Εάν δεν μάθεις να ερωτεύεσαι, να συνδέεσαι, να σχετίζεσαι, 

να αγαπάς και να μοιράζεσαι, να δίνεσαι και να ταπεινώνεσαι, 

δεν θα αναγνωρίσεις ποτέ στο πρόσωπο του Νυμφίου της Μεγάλης Εβδομάδος τον Χριστό. 

Θα βλέπεις τα κατορθώματα και τις πνευματικές αρετές σου. 

Τους νόμους και κανόνες που αρέσκεσαι να επιδίδεσαι ικανοποιώντας το "εγώ" σου, 

μα δεν θα μάθεις ποτέ ότι "σε κάθε έρωτα ξαναζεί η εμπειρία της γεύσης του παραδείσου και της απώλειάς του...."

Πηγή : fos-psixis.blogspot.gr via
            plibyos.blogspot.gr